Κυριακή 27 Ιουνίου 2010

Θέλουν να ξεμπερδεύουν με τα ναυτεργατικά δικαιώματα


Είναι ανοιχτοί οι λογαριασμοί από τη 10ετία του '50
Aπό το 1953 μέχρι και αυτή τη στιγμή όλες οι κυβερνήσεις διαφύλαξαν, και συνεχίζει η σημερινή να διαφυλάττει ως κόρην οφθαλμού, το Νομοθετικό Διάταγμα 2687 περί εισαγωγής και προστασίας κεφαλαίων και επενδύσεων στη χώρα μας, το οποίο περιέχει τις Εγκριτικές Πράξεις Νηολόγησης(βλέπε παρακάτω) και μετατρέπει την Ελλάδα για τους εφοπλιστές σε «παράδεισο» ασυδοσίας, αφού τους εξασφαλίζει ένα καθαρά αποικιοκρατικό καθεστώς. Αυτό το νομοθετικό καθεστώς λειτουργεί κατά παρέκκλιση του ελληνικού Συντάγματος και των Διεθνών Συμβάσεων. Με τους ειδικούς «όρους» που περιέχει, όπως ο περιβόητος «8» του άρθρου 13, έχει θεμελιώσει στην Ελλάδα από το 1953 την άνιση αμοιβή για ίση εργασία και βέβαια το δουλεμπόριο σε βάρος των ναυτεργατών. Ο όρος 8 περικλείει όλη την αγριότητα του εφοπλιστικού κεφαλαίου. Προβλέπει ρητά και κατηγορηματικά ότι ο αλλοδαπός ναυτεργάτης που ναυτολογείται σε ποντοπόρο πλοίο με ελληνική σημαία, πληρώνεται με βάση το ιδιωτικό συμφωνητικό που έχει υπογράψει με το ναυτικό πράκτορά του, δηλαδή με τον δουλέμπορο και όχι σύμφωνα με τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας που έχουν αποσπάσει οι Ελληνες ναυτεργάτες. Αυτό σημαίνει μισθοί πιο κάτω και από τα 530 δολάρια που καθορίζει ως βασικό ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας (ILO), συνθήκες εργασίας γαλέρας, εξαντλητικά ωράρια με κόστος συνολικά για την προστασία της ανθρώπινης ζωής στα καράβια.





Σάββατο 26 Ιουνίου 2010

Καπιταλιστική κρίση

Δεν υπάρχει ειλικρινής και αντικειμενική απάντηση στο ερώτημα πώς θα αντιμετωπίσει ο λαός τις συνέπειες της κρίσης, αν δεν ξεκαθαριστεί από την πλειοψηφία του λαού ότι πρόκειται για οικονομική καπιταλιστική κρίση.
Οτι η κρίση έρχεται ως αποτέλεσμα όχι έλλειψης πόρων και κεφαλαίων, όχι ως αποτέλεσμα έλλειψης ρευστού χρήματος, αλλά ύστερα από μια μεγάλη κερδοφορία, είναι κρίση συσσώρευσης κεφαλαίων και κερδών. Είναι αγιάτρευτη αρρώστια του καπιταλιστικού συστήματος, που το βάθος της βρίσκεται στην καπιταλιστική ιδιοκτησία και ταξική εκμετάλλευση.

Σάββατο 12 Ιουνίου 2010

«Τσουχτερή» ρευστότητα για την Eurobank…

eurobank
Με ταχείς ρυθμούς συνεχίζει ηEurobank την προσπάθειά της να ενισχύσει τη ρευστότητα σε μια εξαιρετικά δύσκολη συγκυρία, αξιοποιώντας το εργαλείο των καλυμμένων ομολόγων (covered bonds). Όμως, η ελληνική τράπεζα πληρώνει «τσουχτερό» κόστος για αυτή τη ρευστότητα, πολλαπλάσιο του αντίστοιχου κόστους άντλησης ρευστότητας από μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες.
Όπως σημείωνε το Bloomberg σε πρόσφατο ρεπορτάζ του για τις εκδόσειςcovered bonds από μεγάλες τράπεζες, ηBNP εξέδωσε πρόσφατα καλυμμένα ομόλογα 5ετίας με εγγύηση στεγαστικά δάνεια, αξίας 1,5 δις. ευρώ, με κόστος 42 μονάδων βάσης υψηλότερο από το αντίστοιχο διατραπεζικό επιτόκιο (swaprate). Η βελγική Dexia προχώρησε σε ανάλογη έκδοση δεκαετών τίτλων αξίας 500 εκατ. ευρπώ, με spread 15 μονάδων βάσης.
Αντίθετα, η Eurobank ανακοίνωσε πριν από λίγες ημέρες έκδοση ομολογιών 650 εκατ. ευρώ, με ετήσια (μόνο…) διάρκεια, και με επιτόκιο ίσο με το Euribor ενός μήνα πλέον περιθωρίου 250 μονάδων βάσης! Το συγκεκριμένο ομόλογο είχε ως κάλυμμα απαιτήσεις της τράπεζας από στεγαστικά δάνεια ιδιωτών σε ευρώ και σε ελβετικά φράγκα.
Χθες, η Eurobank προχώρησε σε άλλες δύο «τσουχτερές» έκδοση καλυμμένων ομολόγων, για να αντιμετωπίσει τις πιέσεις στη ρευστότητά της, συνολικού ύψους 1,2 δις. ευρώ αυτή την φορά, με ετήσια διάρκεια. Το επιτόκιο δανεισμού διαμορφώθηκε και πάλι σε πολύ υψηλά επίπεδα, συγκριτικά με αντίστοιχες εκδόσεις ευρωπαϊκών τραπεζών, καθώς έφθασε στις 135 μονάδες βάσης πάνω από το Euribor 1μηνός και για τις δύο σειρές τίτλων. Και σε αυτή την περίπτωση χρησιμοποιήθηκαν ως κάλυμμα στεγαστικά δάνεια ιδιωτών σε ευρώ και σε ελβετικά φράγκα.
Υπενθυμίζεται, ότι τον Μάρτιο του 2010, δηλαδή την ώρα που κορυφώνονταν οι πιέσεις στην ελληνική αγορά, η διοίκηση της Eurobank αποφάσισε να προχωρήσει σε μαζικές εκδόσεις καλυμμένων ομολόγων, συνολικής αξίας αρκετών δισεκατομμυρίων ευρώ, αξιοποιώντας στοιχεία του ενεργητικού της, δηλαδή κυρίως στεγαστικά δάνεια.
Τα καλυμμένα ομόλογα είναι μια πολύ ακριβή μέθοδος άντλησης χρήματος αυτή την περίοδο για τις ελληνικές τράπεζες. Τα κεφάλαια αντλούνται από την ΕΚΤ, η οποία έχει ενεργοποιήσει πρόγραμμα αγοράς καλυμμένων ομολογιών, καθώς αυτή την περίοδο η διατραπεζική αγορά παραμένει εντελώς «κλειστή» για τις ελληνικές τράπεζες.
Με τις εκδόσεις καλυμμένων ομολόγων, το κόστος για τις τράπεζες είναι στην πραγματικότητα πολύ υψηλότερο από αυτό που υποδηλώνεται από το spread πάνω από το Euribor: οι τράπεζες εκχωρούν, μέσω των τίτλων που εκδίδουν, τους τόκους που θα εισπράξουν για συγκεκριμένη χρονική περίοδο από σχετικά «ασφαλή» δάνεια που έχουν στα χαρτοφυλάκιά τους. Τα δάνεια αυτά, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει σε περιπτώσεις τιτλοποιήσεων, παραμένουν στα χαρτοφυλάκια των τραπεζών που εκδίδουν τους τίτλους, αλλά χάνουν τις αποδόσεις μέχρι τη λήξη του καλυμμένου ομολόγου. Επιπλέον, οι ελληνικές τράπεζες, επειδή δεν θεωρούνται «ασφαλείς» υποχρεώνονται να πληρώνουν και ένα «καπέλο» ίσο με το Euribor πλέον υψηλού επιτοκιακού περιθωρίου.
Όλα αυτά σημαίνουν, ότι η ρευστότητα που αποκτούν συνοδεύεται από τεράστια επιβάρυνση των οικονομικών αποτελεσμάτων: για παράδειγμα, ηEurobank βρίσκει ρευστότητα χάνοντας για ένα χρόνο τις αποδόσεις δανείων πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ, που αποτελούν βασική πηγή τοκοφορίας για την τράπεζα, πληρώνοντας επιπλέον αποδόσεις για την έκδοση των καλυμμένων ομολογιών. Με αυτά τα δεδομένα, δεν είναι καθόλου τυχαίο, ίσως, ότι στην τελευταία έκθεση της JPMorgan για το ελληνικό τραπεζικό σύστημα η αμερικανική επενδυτική τράπεζα προέβλεπε ζημιές-ρεκόρ για την Eurobank τη διετία 2010-2011, τις υψηλότερες από κάθε άλλη μεγάλη ελληνική τράπεζα…