Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2011

H γη σε αριθμούς


Εάν μειώναμε τον πληθυσμό της Γης στο μέγεθος μίας μικρής πόλης με 100 ανθρώπους, διατηρώντας τις αναλογίες θα ήταν ως εξής :
57 Ασιάτες 21 Ευρωπαίοι 14 Αμερικάνοι (Βοράς και Νότος) 8 Αφρικανοί
52 ΄Αντρες 48 Γυναίκες 70 Έγχρωμοι 30 Λευκοί
89 Ετεροφυλόφιλοι 11 Ομοφυλόφιλοι
6 άνθρωποι θα κατέχουν το 59% του παγκόσμιου πλούτου και όλοι θα είναι Αμερικανοί
80 θα έχουν κακές συνθήκες διαβίωσης
70 θα είναι αγράμματοι
50 θα είναι ανειδίκευτοι
1 θα πεθάνει
2 θα γεννηθούν
1 θα έχει computer
1 μόνο θα έχει ανώτατη εκπαίδευση
Εάν δεν έζησες πόλεμο, την μοναξιά ενός κελιού, την αγωνία του βασανιστηρίου, ή την πείνα
Είσαι πιο χαρούμενος από 500.000.000 ανθρώπους αυτού του κόσμου .
Εάν μπορείς να μπεις σε μία εκκλησία χωρίς τον φόβο της φυλάκισης ή του θανάτου, είσαι πιο ευτυχισμένος από 3 δισεκατομμύρια ανθρώπους του πλανήτη
Εάν υπάρχει φαγητό στο ψυγείο σου , εάν έχεις παπούτσια και ρούχα,εάν έχεις κρεβάτι και στέγη,Είσαι πλουσιότερος από το 75% των ανθρώπων του πλανήτη.
Εάν έχεις τραπεζικό λογαριασμό, χρήματα στο πορτοφόλι σου και μερικά νομίσματα στον κουμπαρά σου , ανήκεις στο 8% των ανθρώπων του πλανήτη που…. ζουν καλά (!!!)
Εάν διαβάζεις αυτό το κείμενο είσαι 2 φορές τυχερός γιατί: Κάποιος σε θυμήθηκε.
Δεν ανήκεις στα δύο δισεκατομμύρια ανθρώπους του πλανήτη που δεν μπορούν να διαβάσουν , και έχεις computer

ΑΝ ΑΝΑΡΡΩΤΙΕΣΑΙ. ΓΙΑΤΙ ΤΟΣΗ ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ, ΠΟΙΟΣ ΦΤΑΙΕΙ;

ΜΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ

ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ , ΗΛΙΘΙΕ!


Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2011

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ ( ΤΖΑΒΕΛΑΣ )ΕΛΑΣ - ΔΣΕ

Ο αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης και του ΔΣΕ ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ (Τζαβέλας) ο οποίος πέθανε στις 15 Απρίλη 2001, διακρινόταν για τη σεμνότητά του. Γεννήθηκε το 1917 στο χωριό Φροσύνη Θεσπρωτίας. Μεγάλωσε στο χωριό Γλυκή του ίδιου νομού. Μεγάλη επίδραση στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς του άσκησε ο αδελφός του Γιώργος, στέλεχος του ΚΚΕ, τον οποίο εκτέλεσαν οι Γερμανοί.

Το 1942, τον Αύγουστο, για την αντιστασιακή δράση του, πιάστηκε από τους φασίστες Ιταλούς, κλείστηκε στις φυλακές Μεσολογγίου και καταδικάστηκε σε θάνατο. Οταν το 1943 δραπέτευσε επέστρεψε στη Γλυκή, και συγκρότησε, μαζί με το μεγαλύτερο αδελφό του Κώστα, την πρώτη ομάδα του ΕΛΑΣ, στην περιοχή.

Το 1943 έγινε μέλος του ΚΚΕ. Στις 29 Ιούλη του ίδιου χρόνου έδωσε την πρώτη μάχη με Γερμανούς στον Ασπρόμυλο. Επακολούθησαν και άλλες. Κατόπιν, με το 24ο Σύνταγμα έφυγε για το Ξηρόμερο, όπου πήρε μέρος στη μεγάλη μάχη της Αμφιλοχίας και σε πολλές άλλες μάχες.

Στη συνέχεια με το 15ο Σύνταγμα πολέμησε τους Γερμανούς στη Ζίτσα, στην Καρίτσα, στα Δολιανά.

Μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας διώχτηκε άγρια, όπως και ο πατέρας και ο αδελφός του Κώστας, από το κράτος του τρόμου και το παρακράτος.

Τον Οκτώβρη του 1946 κατατάχτηκε στο ΔΣΕ. Πήρε μέρος σε άπειρες μάχες και παντού διακρίθηκε. Εκεί όμως που έδειξε περίτρανα πως είναι άξιος, γενναίος πολεμιστής ήταν η μάχη στη Λάκκα Σούλι.

Η Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση, εκτιμώντας τη λαμπρή πολεμική δράση του, του απένειμε το «Μετάλλιο Ανδρείας» και τον ονόμασε Ταγματάρχη του ΔΣΕ.

Μετά τη λήξη του εμφύλιου κατέφυγε στην Τασκένδη, όπου φοίτησε, μαζί με τον αδελφό του Κώστα, στη Σχολή Αξιωματικών της Φεργκάνα.

Το 1979 επαναπατρίστηκε μαζί με τη γυναίκα του και τα 5 παιδιά του. Ζούσαν στην Αθήνα. Με το «Μετάλλιο Ηλέκτρας» τιμήθηκε και η γυναίκα του Πανωραία Μήτση - Μάστορα.

Εικόνα

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ ( ΤΖΑΒΕΛΑΣ )

Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2011

«Κοκκινοσκουφίτσες»!


Θα το ονομάζαμε απλά ξετσιπωσιά. Ομως πίσω από αυτό το θρασύτατο περιτύλιγμα κρύβεται κάτι χειρότερο:
Ο ταξικός μισανθρωπισμός των πολιτικών εκπροσώπων της πλουτοκρατίας.
Μιλάμε για εκείνα τα «πιόνια» στη «σκακιέρα» της αναδιάταξης του αστικού πολιτικού συστήματος που δεν γνωρίζουν καμία αναστολή και καμία ντροπή.
Και που η ξεδιαντροπιά τους παίρνει... αστρονομικές διαστάσεις, ειδικά όταν για να υπηρετήσουν τους γενικότερους σχεδιασμούς της άρχουσας τάξης και για να εξασφαλίσουν με αυτόν τον τρόπο ως αντίτιμο την προσωπική τους συμμετοχή στο αστικό ντεκόρ της επόμενης μέρας, βάζουν τα «δυνατά» τους...
***
Εχουμε και λέμε, λοιπόν:
*
Ο υπουργός των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, που ξημεροβραδιαζόταν στις τηλεοράσεις να διαφημίζει το μνημόνιο, που εκβίαζε τους συνταξιούχους ισχυριζόμενος ότι «δεν υπάρχει σάλιο» για να πληρωθούν οι συντάξεις πείνας των γερόντων,
ο υπουργός Υγείας του Παπανδρέου, που έκοβε τις συντάξεις ακόμη και των φιλοξενούμενων στα... ψυχιατρεία (!), ο υπουργός Υγείας της κυβέρνησης Παπαδήμου που ετοιμάζεται να περικόψει πάνω από 2 δισ. ευρώ για τις δαπάνες στο χώρο της Υγείας,
βγήκε προχτές με ύφος... αυτοκριτικό (και πάντα περισπούδαστο) στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ και αναφερόμενος στο «έργο» της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ παρατήρησε ότι ναι μεν «έκανε πολλά», για να προσθέσει ωστόσο ότι
«όπως φαίνεται εκ του αποτελέσματος δεν είχε επιτυχία»!
*
Ναι, πρόκειται για τον Λοβέρδο.
Τον έναν εκ των δελφίνων του Γ. Παπανδρέου που, τώρα, ενόψει της κούρσας διαδοχής για την κατάληψη του προεδρικού θώκου στο ΠΑΣΟΚ ανακάλυψε ότι η πολιτική της κυβέρνησης Παπανδρέου - της οποίας υπήρξε σημαιοφόρος - δεν ήταν και τόσο καλή...
*
Στο ίδιο προκλητικό ύφος, σε μια αποθέωση της έννοιας της προσβολής του κοινού νου, ο υπουργός Ανάπτυξης - Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας, Μιχ. Χρυσοχοΐδης, διαπίστωσε (στον ίδιο τηλεοπτικό σταθμό)
ότι... «έπρεπε να αποφύγουμε το μνημόνιο»!
*
Ο άνθρωπος αυτός είναι ο ίδιος που έβγαινε στα κανάλια και αναρωτιόταν: Μα ποιος έχει πρόβλημα με το μνημόνιο (;)!!!
*
Είναι ο ίδιος κύριος που όπως όλα τα «πράσινα» στελέχη από το Μάη του 2010 και μέχρι πριν από ένα μήνα δήλωνε ότι «χωρίς το μνημόνιο η χώρα θα είχε πτωχεύσει» και δεν «θα είχαμε να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις»,
αλλά τώρα «είδε το φως του» και ανακάλυψε πως η κυβέρνηση στην οποία συμμετείχε από θέση «βαρώνου» από την πρώτη στιγμή, ήταν μια κυβέρνηση που αποδείχτηκε
«πλήρως ανίκανη στη διαχείριση των υποχρεώσεων που ανέλαβε»!
*
Αυτά, βέβαια, σήμερα.
Γιατί σήμερα βρισκόμαστε ενόψει της διεκδίκησης της προεδρίας του ΠΑΣΟΚ και στο πλαίσιο της επιχείρησης παραπλάνησης του λαού κάποιοι αποφάσισαν να ανοίξουν το Τριώδιο.
Και να μεταμφιεστούν από «λύκοι» σε... «Κοκκινοσκουφίτσες»!
*
Στις παραπάνω δηλώσεις - οφείλουμε - να προσθέσουμε και την πρόσφατη ...εξομολόγηση του Ευ. Βενιζέλου
ότι νιώθει «εξουθενωμένος» από την υπερπροσπάθεια που καταβάλει για να «σώσει την πατρίδα»,
ότι «συμπάσχει» και
ότι... «πονάει» για τα μέτρα που επιβάλλονται σε συνταξιούχους και μισθωτούς.
*
Το ΠΑΣΟΚ, λοιπόν, μην έχετε καμία μα καμία αμφιβολία: Το ΠΑΣΟΚ είναι, σίγουρα, εδώ.
Με τα στελέχη του πιστά στην πολιτική κουλτούρα της εξαπάτησης. Της δημαγωγίας.
Και της πολιτικής αναξιοπρέπειας που κουβαλάει όλη η ιστορία της σοσιαλδημοκρατίας.

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2011

Ζητήματα της Διαλεκτικής



''Contradiction''-Jean-Marc Calvet

Μερικά ζητήματα της διαλεκτικής σκέψης, τα οποία αφορούν άμεσα τη μαρξιστική θεωρία.

1) Για το νόμο της μετάβασης από την ποσότητα στην ποιότητα (και από την ποιότητα στην ποσότητα, που λογικά προηγείται).


Ο ποιοτικός προσδιορισμός ενός αντικειμένου της νόησης (ο οποίος συνιστά τον ουσιώδη προσδιορισμό του Είναι του), αποτελεί τη ''βάση'' για έναν ποσοτικό προσδιορισμό του (αφού η ερώτηση ''τί''; προηγείται της ερώτησης ''πόσο'';). Από την πλευρά της ποσότητας το αντικείμενο μπορεί να διαιρεθεί σε ομοιογενή (ποιοτικά ισότιμα), μέρη, μπορεί να συγκριθεί με άλλα αντικείμενα που έχουν το ίδιο ποιοτικό υπόστρωμα κ.ο.κ. Η ενότητα ποσοτικού και ποιοτικού προσδιορισμού σε ένα αντικείμενο (ποιοτικό μέγεθος και ποσοτικό προσδιορισμένο ποιόν) ονομάζεται μέτρο. Με μία σώρευση ποσοτικών μεταβολών προκαλείται η παραβίαση (υπέρβαση) του μέτρου και η μετάβαση σε ένα ποιοτικά νέο αντικείμενο ή φαινόμενο (νόμος του περάσματος των ποσοτικών αλλαγών σε ποιοτικές). 

Το ερώτημα είναι, ποιά είναι η τελευταία ποσοτική μεταβολή που προκαλεί το ποιοτικό άλμα; Όποια και αν εντοπίσουμε, θα μπορεί και αυτή, ως ποσότητα, να διαιρεθεί σε μία μικρότερη ποσοτικά προσδιορισμένη ποιότητα. Σε μια διαλεκτική συνέχειας-ασυνέχειας, η στιγμή του ποιοτικού άλματος είναι μια σκοτεινή ζώνη: μικροσκοπικά, πάνω σε μία ''γραμμή'' συνέχειας (βαθμιαίες ποσοτικές αλλαγές) η οποία διακόπτεται από ένα άλμα, μία τομή (ασυνέχεια), το ''σημείο'' (από την άποψη του χώρου) και η ''στιγμή'' (από την άποψη του χρόνου), κατά την οποία η συνέχεια μεταβαίνει στην ασυνέχεια, είναι αδιευκρίνιστα. Αν υπάρχει απλά μετάβαση, υπάρχει συνέχεια, και δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε το σημείο και τη στιγμή του άλματος, της ασυνέχειας.

Το ζήτημα αυτό διαπερνά και τον νόμο της άρνησης της άρνησης (πάλι τη στιγμή της υπέρβασης μιλάμε για ένα άλμα προς κάτι το νέο, το οποίο εμπεριέχει μερικά το παλιό, αλλά και το αρνείται, συνιστώντας κάτι το καινούργιο σε σχέση με αυτό). Άλλωστε, σε κάθε ''νόμο'' του ''διαλεκτικού υλισμού'', θα δούμε πως αναπαράγεται βασικά μια δυαδική (binary) αντίθεση (1) και μια στιγμή της ''υπέρβασής της'' σε ένα ''ανώτερο επίπεδο'' (αυτό ισχύει για την διαλεκτική μορφής-περιεχομένου, ποσότητας-ποιότητας κλπ). Στην πραγματικότητα, βέβαια, το σχήμα ''θέση-αντίθεση-σύνθεση'' είναι μια ψευδοεγελιανή τριάδα (2). Η άρση μιας αντίφασης (δύο πόλων που αλληλοαναιρούνται και αλληλοπρουποτίθενται) μεταφέρει σε ένα ανώτερο, και πιο ''πλούσιο'' προσδιορισμών, λογικό επίπεδο την ''εργασία του αρνητικού'', του ''αναιρείν''.

Για να επανέλθω όμως στο αρχικό ζήτημα, βάσει της πλέον διαδεδομένης αντίληψης, στους κόλπους του μαρξισμού, περί διαλεκτικής (σοβιετικά εγχειρίδια διαλεκτικού υλισμού), πρέπει να συλλάβουμε μια ασυνέχεια, κάτι το ''ποιοτικά νέο'', το οποίο όμως αποτελεί κατά κάποιον τρόπο μια ''συνέχεια'' της τελευταίας ποσοτικής μεταβολής, πριν το ποιοτικό άλμα. Κάτι τέτοιο είναι αδύνατο. Υπάρχει λοιπόν μια σκοτεινή ζώνη, ένα ''κενό''. Είναι σαν μία διακοπή της συνέχειας αμέσως ''πριν'' την τομή της ασυνέχειας, μια διακοπή του βαθμιαίου πριν το ποιοτικό άλμα, μια διακοπή η οποία όμως δεν μπορεί να οριοθετηθεί στο χώρο ούτε να εντοπιστεί σε μια στιγμή του χρόνου.

Ο Λούκατς έχει ψηλαφήσει αυτό το ζήτημα της ιδιαιτερότητας του ''άλματος'', με αφορμή τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό (και δεν είναι τυχαίο αυτό: η ίδια η πραγματικότητα έθεσε τη δυνατότητα του ερωτήματος σε καθαρή μορφή). Οι υπογραμμίσεις είναι δικές μου.

''...Έτσι η διαδικασία (εννοεί του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού), γίνεται φυσικά πολύ πιο σύνθετη, η συνύπαρξη των δύο κοινωνικών δομών οξύνεται, αλλά το κοινωνικό νόημα του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού, η λειτουργία που αυτός αναπτύσσει στη διαδικασία ανάπτυξης της συνείδησης του προλεταριάτου, δεν υφίσταται ωστόσο καμία μεταβολή. Ακριβώς αυτή η θεμελιακή αρχή της διαλεκτική μεθόδου, σύμφωνα με την οποία ''δεν καθορίζει η συνείδηση των ανθρώπων το κοινωνικό είναι, αλλά αντίστροφα το κοινωνικό τους είναι τη συνείδησή τους'', αν νοηθεί σωστά, έχει σαν συνέπεια να ληφθεί στο πεδίο της πράξης, τη στιγμή της επαναστατικής στροφής, η κατηγορία του ριζικά καινούργιου, της ανατροπής της οικονομικής δομής, της αλλαγής κατεύθυνσης της διαδικασίας, άρα η κατηγορία του άλματος.
Πράγματι, ακριβώς αυτή η σύγκρουση ανάμεσα στην κατόπιν εορτής πρόβλεψη και τη γνήσια και αληθινή πρόβλεψη, ανάμεσα στη ''ψευδή'' συνείδηση και τη σωστή κοινωνική συνείδηση χαρακτηρίζει το σημείο όπου το άλμα γίνεται πιο αποτελεσματικό στο αντικειμενικό οικονομικό πεδίο. Φυσικά, αυτό το άλμα δεν είναι ενέργεια ολοκληρωμένη μια για πάντα, που θα πραγματοποιούσε κεραυνοβόλα και χωρίς ενδιάμεσους σταθμούς αυτό τον τεράστιο μετασχηματισμό στην ιστορία της ανθρωπότητας. Και ακόμα λιγότερο-μένοντας στο σχήμα της ήδη διανυμένης ανάπτυξης-αυτό συνίσταται στην απλή και καθαρή ποιοτική μεταστροφή μιας αργής και κλιμακωτής ποσοτικής μεταλλαγής: σε μια τέτοια περίπτωση όλα θα συνέβαιναν μέσα από ένα είδους ''πονηριάς του λόγου'' και πάνω από τα κεφάλια των ανθρώπων χάρη στους αιώνιους νόμους της οικονομικής ανάπτυξης, και το άλμα δεν θα σήμαινε άλλο από το ότι η ανθρωπότητα αποκτά, τυχαία, ξαφνικά, συνείδηση κατόπιν εορτής της νέας κατάστασης πραγμάτων που ήδη επετεύχθηκε. Το άλμα είναι μάλλον αργή, σύνθετη και σκληρή διαδικασία. Ο χαρακτήρας του, σαν άλμα, συνίσταται στο ότι είναι κάθε φορά προσανατολισμένο προς κάτι ποιοτικά καινούργιο. Στο γεγονός ότι σ'αυτό βρίσκει έκφραση η συνειδητή δράση, που η πρόθεσή της κατευθύνεται στη γνωστή σαν όλο κοινωνία και άρα ζει ήδη [η δράση], με την πρόθεσή της και στη βάση της, στο βασίλειο της ελευθερίας. Εξάλλου, αυτό ολοκληρώνεται, στη μορφή του και στο περιεχόμενό του, με την αργή διαδικασία μετασχηματισμού της κοινωνίας, μάλιστα μπορεί πραγματικά να διατηρήσει αυτό που το χαρακτηρίζει σαν άλμα μόνο αν διεισδύσει ολότελα σ'αυτή τη διαδικασία, αν δεν είναι άλλο από το νόημα, που έγινε συνειδητό, κάθε στιγμής, τη σχέση του, που έγινε συνειδητή, με το όλο, τη συνειδητή επιτάχυνση προς την αναγκαία κατεύθυνση της διαδικασίας. Μια επιτάχυνση που προηγείται κατά ένα μόνο βήμα από τη διαδικασία. Που δεν θέλει να της υποβάλλει ξένους σκοπούς και καλοφτιαγμένες ουτοπίες, αλλά επεμβαίνει μόνο για να φέρει στο φως το σκοπό που κείται σ'αυτή, τη στιγμή που η επανάσταση, στριμωγμένη ''από τον ακαθόριστο όγκο των σκοπών της'', απειλείται να ταλαντευθεί και να χαθεί στη μέση του δρόμου.
Φαίνεται λοιπόν ότι το άλμα διαλύεται χωρίς κατάλοιπα μέσα στη διαδικασία''...το βασίλειο της ελευθερίας ωστόσο...δεν είναι μόνο σκοπός, αλλά επίσης και μέσο και όπλο πάλης. Κι εδώ εμφανίζεται η νέα από αρχή και ποιότητα πλευρά της κατάστασης: για πρώτη φορά στην ιστορία, μέσα από την ταξική συνείδηση του προλεταριάτου, η ανθρωπότητα παίρνει συνειδητά στα χέρια της την ιστορία της. Η αναγκαιότητα της αντικειμενικής οικονομικής διαδικασίας έτσι δεν καταργείται, αλλά αποκτά μια άλλη λειτουργία εντελώς διαφορετική''(3).

Η απάντηση που δίνει ο Λούκατς δεν είναι ικανοποιητική. Προσπαθεί όμως να προσδιορίσει τη φύση του ποιοτικού άλματος. Το εγχείρημά του εγκλωβίζεται, εκτός των άλλων, στο ότι αναγνωρίζει αυτήν την ιδιαιτερότητα του ποιοτικού άλματος σε σχέση με την ειδική περίπτωση του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού. Στην πραγματικότητα όμως, η ανάγκη ''προσανατολισμού'' των ποσοτικών μεταβολών στο ποιοτικά νέο, ώστε να πραγματοποιηθεί το ποιοτικό άλμα, απαιτείται για κάθε περίπτωση στην οποία ''βλέπουμε'' στην ιστορία τον νόμο μετατροπής των ποσοτικών μεταβολών σε μια νέα ποιότητα. Για παράδειγμα, μια ορισμένη ποσοτική ανάπτυξη των εμπορευματοχρηματικών σχέσεων υπάρχει, με περιθωριακό τρόπο, και στους κόλπους της φεουδαρχίας. Το ποιοτικά νέο, που δεν είναι ακόμη τέτοιο, και το οποίο μόνο ο ιστορικός μελετητής παρατηρεί αναδρομικά (γνωρίζοντας το ιστορικό αποτέλεσμα), παρατηρείται αρχικά εν είδει των ποσοτικών μεταβολών (πχ διεύρυνση και βάθεμα των εμπορευματοχρηματικών σχέσεων) εντός ενός προηγούμενου ποιοτικά πλαισίου (φεουδαρχικός τρόπος παραγωγής). Μια ορισμένη ποσοτική επαύξηση (μέγεθος, εύρος, βαθμός ανάπτυξης κάποιας ιδιότητας, κλπ), επιφέρει τελικά το ποιοτικό άλμα, έτσι που, στο παράδειγμά μας, η εμπορευματική μορφή γίνεται καθολική κατηγορία (ως εμπορευματοχρηματική σχέση), εδραιώνοντας έναν ποιοτικά νέο τρόπο παραγωγής, τον καπιταλιστικό. Αυτή η ''εμπέδωση'' όμως του ποιοτικά νέου, ενώ προυποθέτει μία ''προετοιμασία του εδάφους'' με την ποσοτική συσσώρευση όρων, συνιστά και κάτι το ''ριζικά νέο''. Τελικά, υπάρχει κάτι σαν ''κενό'' κάποια στιγμή στην ιστορία και πριν το ποιοτικό άλμα, το οποίο δεν είναι σημείο του βαθμιαίου-της ποσοτικής μεταβολής-ούτε στιγμής της, αλλά και ούτε σημείο ή στιγμή του ποιοτικά νέου. Στο ''κενό'' αυτό έρχεται ένα ''τυχαίο'', ένα ''απρουπόθετο'', το οποίο νομίζω πως δεν είναι απλά συμπλήρωμα του αναγκαίου, και αυτό το ''τυχαίο'', ''απρουπόθετο'', σχεδόν ''μετα-φυσικό'' βάση μιας φυσικο-ιστορικήςεξέλιξης, οργανώνει ή συναρθρώνει όλες τις προηγούμενες ποσοτικές μεταβολές διαφόρων ποιοτήτων στο νόημα του ποιοτικά νέου. Από αυτή τη στιγμή, αναπτύσσονται οι αιτιώδεις συνάφειες του ποιοτικά νέου, τόσο σε συνέχεια όσο και σε ριζική ασυνέχεια (με την έννοια της άρσης) σε σχέση με τον ''πρόγονό'' του.
Ο ''υλισμός της συνάντησης'' του Λουί Αλτουσέρ έρχεται να απαντήσει σε αυτό, απολυτοποιώντας όμως την ασυνέχεια, την τομή, τόσο όσον αφορά την εμπέδωση ενός τρόπου παραγωγής στην ιστορία, όσο και αναφορικά με την διπλή ''επιστημολογική τομή'' του ώριμου Μάρξ στον εαυτό του και στην κλασική πολιτική οικονομία. Έτσι, από ένα σημείο και μετά στο αλτουσεριανό έργο εγκαταλείπεται εκείνο που παραπάνω περιγράφηκε ως ''προετοιμασία του εδάφους'' και ''συσσώρευση όρων'' για το ποιοτικό άλμα.
Η παραπάνω συνάρθρωση των στοιχείων και η οργάνωσή τους στο νόημα της τομής, μέσα σε ένα χωροχρονικό ''κενό'' το οποίο είναι τόσο απόρροια μιας συσσώρευσης όρων όσο και δημιουργία της συνάρθρωσης και της οργάνωσης του νοήματος, θα μπορούσε κανείς να πει ότι αποτελεί μια ρήξη του συνεχούς που υποκειμενικοποιεί τα άτομα με ένα ποιοτικά νέο τρόπο, σε αναφορά με αυτή τη ρήξη. Τις σκέψεις αυτές όμως θα τις αφήσω για εκείνους που γνωρίζουν καλύτερα.

2) Η διαμεσολάβηση και η σχέση συνείδησης-υλικού είναι

Η ''εργασία του αρνητικού'', του διαλεκτικού αναιρείν, ασκείται πάνω σε ένα αντικείμενο της νόησης το οποίο τίθεται ως άμεσο. Η ίδια όμως η ''εργασία του αρνητικού'', η (νοητική) διαμεσολάβηση, μένει έξω από το πεδίο προσδιορισμού των λογικών κατηγοριών, αφού πρέπει να διαμεσολαβηθεί η ίδια. Για τον Αντόρνο, η ''υποστασιοποίηση'' της διαμεσολάβησης ως τέτοιας, ''έξω από τον αστερισμό'' των άκρων που διαμεσολαβεί, αποτελεί υποχώρηση προς τον ιδεαλισμό (βλ. ''Αρνητική Διαλεκτική''). Παραπέμπωεδώ σε μια ανάρτηση του φίλου Eriugena για το θέμα.
Ο πρώτος ''σπινθήρας'' μιας διαμεσολάβησης ίσως ''εντοπίζεται'' στη σχέση της συνείδησης με τον υλικό μετασχηματισμό, που θέτει το υποκείμενο και το αντικείμενο ως άκρα αυτής της διαμεσολάβησης. Μία σχέση όμως που δεν είναι αιτίου-αιτιατού, αλλά αλληλοαναίρεσης και αλληλοπρουπόθεσης, ενότητας και αντίθεσης, σε μια ''ταυτότητα της ταυτότητας και της μη ταυτότητας''. Αν ισχύει αυτό, τότε η σχέση συνείδησης και υλικού είναι πρέπει να επαναπροσδιοριστεί (σε διάκριση ενός αντικειμενικά υπαρκτού κόσμου έξω από τον άνθρωπο). Τότε ίσως θα πρέπει να διακρίνουμε τον υλικό αυτό κόσμο από τον υλικό μετασχηματισμό (στον άνθρωπο μέσω της πράξης), έναν υλικό μετασχηματισμό ο οποίος συνδιαμορφώνεται με την ανθρώπινη συνείδηση σε μία σχέση που πυροδοτείται σε ταυτότητα με τα άκρα της-βλ στο http://leninreloaded.blogspot.com/2011/11/v_12.html. Μια τέτοια αντίληψη, αν ως ''υλικός σχηματισμός'' νοηθεί ένα ''κοινωνικό υλικό είναι'' και ως συνείδηση μία ''κοινωνική συνείδηση'', μας καλεί να αναστοχαστούμε τον ιστορικό υλισμό και τις προυποθέσεις του, σε μια κατεύθυνση ανάπτυξής του. Επιπλέον τίθεται ξανά το ερώτημα αν η σχέση ιδεαλισμού-υλισμού είναι σχέση που εξαρτάται από την απάντηση στο ερώτημα τί είναι το πρωταρχικό, η συνείδηση ή η ύλη, το οποίο ως ερώτημα δομικά είναι διαφορετικό (χωρίς να προδικάζω την απάντησή του) από το ερώτημα της πρωταρχικότητας κοινωνικής συνείδησης ή κοινωνικού υλικού είναι. Απολύτως συναφές και το ερώτημα της σχέσης πνευματικής παραγωγής-δημιουργίας και υλικής παραγωγής-δημιουργίας.


3) Ποιά είναι η σχέση της διαλεκτικής με την οντολογία, τη λογική και τη γνωσιοθεωρία; Ισχύει η κλασική αντίληψη μιας γενικής διαλεκτικής που είναι οντολογία, λογική, γνωσιοθεωρία? (Βλ και Ιλιένκοφ,''Διαλεκτική Λογική'', στο κεφάλαιο ''Για τη σύμπτωση της Λογικής με τη Διαλεκτική και τη Θεωρία της γνώσης του υλισμού'').

Αν βασικές ιδιότητες τη ύλης, για τον διαλεκτικό υλισμό, είναι ο χώρος και ο χρόνος, τότε η υλιστική διαλεκτική, σε διαφορετικό χώρο και διαφορετικό χρόνο, δεν μπορεί να ''εφαρμόζεται'' ενιαία βάσει μερικές γενικές αρχές, οι οποίες, αναπόφευκτα, θα προυποτίθενται ως εξαγόμενες από έναν ομογενοποιημένο χώρο και χρόνο. Πάλι ο Λούκατς είχε θέσει το ερώτημα, μιας διαφορετικής διαλεκτικής του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού. Από άποψη χώρο όσο και χρόνο, κατά την σοσιαλιστική οικοδόμηση βρισκόμαστε, εντελώς μεταφορικά, ''μέσα'' στο ποιοτικό άλμα, κατά την σοσιαλιστική-κομμουνιστική αρνητική διαμεσολάβηση του ΚΤΠ και της προιστορίας του ανθρώπου, βρισκόμαστε ''μέσα'' στη διαμεσολάβηση. Θεωρητική προυπόθεση για να συλλάβουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την ''διαλεκτική'' αυτής της σοσιαλιστικής-κομμουνιστικής μετάβασης, είναι και η διερεύνηση του ίδιου του ''γενικού'' χαρακτήρα της διαμεσολάβησης, που είναι αξεχώριστος από τον ''ειδικό'' της χαρακτήρα (εν προκειμένω, πρόκειται για έναν σοσιαλιστικό μετασχηματισμό των ταξικών κοινωνιών προς μία αταξική κοινωνία). Παραφράζοντας τον Λένιν, ''η διαμεσολάβηση είναι πάντα συγκεκριμένη''.

Επομένως, ο χώρος και ο χρόνος, ως βασικές διαστάσεις της ''ύλης' με την έννοια του διαλεκτικού υλισμού, επιβάλλουν και μια διαφορετική υλιστική αντίληψη επιπέδων και χρονικοτήτων. Το γήινο οικοσύστημα (Φύση), είναι ένας διαφορετικός χώρος και με μία διαφορετική χρονικότητα (ή χρονικότητες), σε σχέση με την κοινωνία. Μια ''διαλεκτική της φύσης'' πρέπει να έχει υπόψη της τη δυσκολία αυτή, χωρίς να αίρεται ως ερευνητικό πρόγραμμα. Από την έννοια, η συγκρότηση ενός χώρου ως ''ολότητα'' που αυτοποιείται-αυτοαναπτύσσεται, μπορεί να μας δίνει σε ένα βαθμό μια διαλεκτικο-υλιστική αντίληψη της ''γενικής'', ''αντικειμενικής λογικής'' αυτοανάπτυξης τέτοιων ολοτήτων. Όμως το πρόβλημα του ''γενικού'' στην υλιστική διαλεκτική είναι οριακά αξεπέραστο: ο πλούτος και το ζωντανό, κινητικό περιεχόμενο των ειδικών αναδιαρθρώνει οποιονδήποτε εγκλεισμό τους στην ταυτότητά τους με το γενικό.

Για αυτό ο Μάρξ μας κάλεσε να στοχαστούμε πάνω όχι στο ''ζήτημα της λογικής'', όπως έκανε ο Χέγκελ, αλλά στη ''λογική του ζητήματος''. Ωστόσο, πολλοί μαρξιστές, σε μία προσπάθεια να μην καταφύγουν σε ''λογικές αφαιρέσεις'' καθώς αναγνώρισαν τον πραγματικό κίνδυνο της παραμορφωτικής ταυτότητας των ειδικών υπό την σκέπη ενός γενικού-μιας έννοιας, κατέληξαν στον εμπειρισμό και σε μια μη συνεκτική θεώρηση των αντικειμένων που μελετούσαν. Αναγκαστικά, η θεωρία θα αναζητάει τις γενικές αρχές εκείνες, οι οποίες θα της επιτρέπουν να ταξινομεί, να περιγράφει και να κατανοεί την ''ύλη'' της. Αρκεί να έχει επίγνωση των κινδύνων και των ορίων.

Υπό αυτή την έννοια, η απόλυτη αποστροφή προς το ''εν γένει'', πρέπει να αντικαθίσταται από την κριτική αναίρεσή του. Το ''ζήτημα της λογικής'' μας δίνει ένα γενικό πλαίσιο, πχ τον ιστορικό υλισμό. Η ''λογική του ζητήματος'' μας καλεί να άρουμε σε ένα ανώτερο επίπεδο τον ιστορικό υλισμό, διαπιστώνοντας τα όριά του από την μελέτη των επιμέρους ειδικών, συγκεντρώνοντας ιστορικό υλικό, αποδιαρθρώνοντας φιλοσοφικές αξιωματικές παραδοχές, θραύοντας τις λογικές αντινομίες. Έτσι πρέπει να καταλήγουμε σε έναν επαναπροσδιορισμό του ''ζητήματος της λογικής'', μέσα από τη μελέτη της ''λογικής των ζητημάτων''. Αλλά δίχως μια εικασία και ένα γνωστικό κεκτημένο συνολικής συμπερίληψης των ειδικών, θα καταφύγουμε σε μία ''χαώδη αντίληψη'' και μια ''γεγονοτολογική αντίληψη της ιστορίας'' ή στον σχετικισμό. Η επαναστατική πράξη όμως, αναζητά ένα θεμέλιο της προτρέχουσας σύλληψης των αποτελεσμάτων της και έναν ολικό μετασχηματισμό του υπάρχοντος.

Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2011

Μας έλεγες οτι μιλούσαμε ξύλινα γι αυτά που σου συμβαίνουν τώρα


Συνάδελφοι - σες, εργαζόμενοι, μικρομεσαίοι, αγρότες, φοιτητές, σπουδαστές, άνεργοι, συνταξιούχοι.
Κηρύξαμε Απεργία.
Είμαστε εμείς, που όλα αυτά τα χρόνια σε ειδοποιούσαμε. 
Προσπαθούσαμε να σε κάνουμε ν' ανησυχήσεις. 
Πολλές φορές σου θλίβαμε την ψυχή με τα κακά μαντάτα.

Όμως εσύ δεν πίστευες. 
Σου είχαν χρυσώσει το χάπι. 
Είχαν ορθώσει ένα τοίχος ανάμεσα σε σένα και την αλήθεια.

Σου είχαμε πει ότι θα σου τα πάρουν όλα. 
Δεν θα έχεις στον ήλιο μοίρα. 
Πάνε 20 χρόνια που σου είπαμε, ότι ελαφρύνουν τους εαυτούς τους, τους πλούσιους, τους μεγαλοκαρχαρίες.

Δεν μας πίστεψες. 
Σου είπαμε ακόμη ότι τα χρυσά κουτάλια είναι μόνο γι αυτούς και ότι περισσεύει για τους λακέδες τους, τα ποδάρια της εξουσίας τους.
Ότι η ΕΟΚ, η ΟΝΕ, δεν είναι για μας. Είναι για να αυγαταίνουνε περισσότερο τον πλούτο τους και να κουμαντάρουν τους λαούς πιο καλά.

Αυτοί σου μιλούσανε για μεγάλες αγορές για τα αγροτικά μας προϊόντα, για μισθούς Γερμανίας, για μια ΟΝΕ που θα σε προστατεύει από τους εχτρούς μας.

Τους πίστεψες, σε εξαγόρασαν και τους ακολούθησες.

Σου λέγανε οτι για τα χάλια που δημιουργούσαν φταις εσύ. 
Τ΄ αδέρφια σου οι εργαζόμενοι που δεν δουλεύουν τζάμπα. 
Ότι έτσι δεν είσαι ανταγωνιστικός. 
Ότι είσαι πολύ ακριβός. 
Ότι είσαι τεμπέλης.

Τους πίστεψες, γιατί νόμιζες οτι όλα αυτά δεν σε αφορούσαν, σε εξαγόρασαν και τους ακολούθησες.

Ακολούθησες, πότε την ισχυρή Ελλάδα και πότε την ήπια προσαρμογή. 
Μόνο που νόμιζες οτι τ΄ αρνητικά τους δεν είναι για σένα.

Εμείς φωνάζαμε δυνατά στο αυτί σου γι όλα αυτά. 
Όμως οι απολύσεις, η φτώχεια, οι περικοπές, η εξαθλίωση, τα κλειστά σχολεία, τα κλειστά νοσοκομεία, η αμορφωσιά που σε περιμένει, σου φαινότανε ξύλινη γλώσσα. 
Γιατί τ' αφεντικά έτσι σου λέγανε. 
Και ήθελες να τα έχεις καλά με τ΄ αφεντικά.

Προσπαθήσαμε να σε προετοιμάσουμε για αυτό που ήρθε. 
Όχι δεν είμαστε ξερόλες. Ούτε δογματικοί. 
Καταλάβαμε από νωρίς οτι όταν κερδίζουν τ΄ αφεντικά χάνουνε οι εργαζόμενοι. Διαβάσαμε νωρίς την πολιτική τους. Και έτσι θεωρήσαμε καλό να σου μεταδώσουμε την αγανάκτηση και την οργή μας. Όμως αυτό δεν στάθηκε δυνατό. 
Μας έλεγες οτι μιλούσαμε ξύλινα γι αυτά που σου συμβαίνουν τώρα.
Και τώρα διαπιστώνεις οτι όλα αυτά σε αφορούν. 
Τώρα που η ανάγκη τους δεν μπορεί να κρύψει την αλήθεια. 
Νοιώθεις την ξύλινη γλώσσα της πλουτοκρατίας που πριν δεν καταλάβαινες.

Ακόμα και τώρα τα κόμματα τους, οι εργατοπατέρες τους προσπαθούν να σε δουλέψουν.
Να νομίζεις ότι το πρόβλημα είναι πρόβλημα προσώπων. 
Τώρα που ξεσηκώνονται σιγά - σιγά και οι πέτρες και η αλήθεια είναι δύσκολο να καμουφλαριστεί, προσπαθούν να πάρουν αποστάσεις. 
Νομίζουν ότι μπορούν να συνεχίσουν να σε κοροϊδεύουν. 
Αν τους πιστέψεις, θα είναι εύκολο γι αυτούς αργότερα να σε αφανίσουν και σένα και τα παιδιά σου.

Προσπαθούν με τους υποτακτικούς τους, ξέρεις, με αυτούς που το έπαιζαν κομματάρχες και κατέχουν καλές θέσεις και μισθούς, στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, να σε κάνουν να τους ακολουθήσεις σε αγώνες που σε ξεχωρίζουν από τους άλλους εργαζόμενους. 
Να σε πείσουν ότι εσύ μπορείς να σωθείς ενώ όλοι οι άλλοι χάνονται.

Μην τους ακολουθήσεις, δεν έχεις καμιά δικαιολογία, τους ξέρεις τόσα χρόνια. 
Αυτοί σε οδήγησαν μέχρι εδώ. Χωρίς αυτούς θα ήτανε δυσκολότερο να σε πείσουν και να σε υποτάξουν. 
Ακόμα και τώρα ξεδιάντροπα σε καλούν να αγωνιστείς ενάντια σε μας. Ενάντια στην ενότητα του αγώνα. 
Να σου κρύψουν το πραγματικό πρόβλημα. 
Αυτό θέλουν τα κόμματα τους και τ΄ αφεντικά τους.

Αν δεν ξέρεις, τότε άκου:

Αν και σήμερα σε ξεγελάσουν, και απεργήσεις μόνο για να σωθείς εσύ, εμείς θα σου γυρίσουμε την πλάτη. Τότε θα είναι πιο εύκολο να σε πατήσουν, να σε αφανίσουν, να σε απολύσουν και σένα και τα παιδιά σου.

Εμείς δεν το θέλουμε αυτό. 
Πολέμα τους, φτιάξε επιτροπές αγώνα, ξεπέρασε τους, απομόνωσε τους. 
Πρόβαλε αιτήματα ενότητας. Στήριξε τα άλλα αδέρφια σου τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό ή δημόσιο τομέα.

Αν, κατάλαβες οτι είσαι ένας από εμάς.

Εμείς δεν σε ξεγελάσαμε και αν μερικές φορές σου φαινότανε ξύλινη η γλώσσα μας ήτανε γιατί μιλούσαμε για αυτό που φοβάσαι.

Ε! λοιπόν Να μην φοβάσαι. 
Πίστεψε στην δύναμη σου. 
Αυτοί που σε τρομοκρατούν σήμερα, είναι αυτοί που σε φοβούνται πιο πολύ. 
Γι αυτό φροντίζουν με τα τσιράκια τους και να σε φοβίσουν και να οδηγήσουν την οργή σου σε ακίνδυνους δρόμους γι αυτούς.

Μάθε λοιπόν να βαδίζεις μαζί μας, να δεις το συμφέρον σου μέσα στο εμείς. 
Εμείς ακριβώς για αυτό τον λόγο δεν κουραστήκαμε να σου μιλάμε. 
Πιστεύουμε οτι είσαι ένας από εμάς.

Οτι τώρα που δεν μπορούν να σε ξεγελάσουν, τώρα που έγινες δύσπιστος για την δική τους αλήθεια, τώρα που τα λεφτά τους δεν φτάνουν να σε εξαγοράσουν, τώρα που οι εκβιασμοί τους θα πρέπει να σε εξοργίζουν, θα σηκώσεις το κεφάλι, γεμάτος αξιοπρέπεια, περηφάνια και θα μας γνέψεις και εμείς θα ενωθούμε μαζί σου.

Γιατί εσύ, είμαστε εμείς.

Τότε θα τρέμουν, τα παπαγαλάκια τους στις τηλεοράσεις και στις δουλειές. θα χάσουν τα λόγια τους. Θα σου φαίνεται ξένη και ξύλινη η γλώσσα τους. Θα αγριέψουνε, θα σεαπειλούν ακόμη περισσότερο. Πολλές φορές θα σε δείρουν για να φοβηθείς, να κάνεις στην άκρη. Θα είναι δύσκολα τα πράγματα, όταν ζητάς το δίκιο σου. Όταν καταλάβεις πως δεν τους χρειάζεσαι.

Τώρα θα σε αγγίζουν τα λόγια μας που από χρόνια έρχονται στ΄ αυτιά σου. 
Τώρα καταλαβαίνεις ότι εμείς, δεν σε καλούσαμε να μας ακολουθήσεις. 
Σε καλούσαμε να οργανώσεις τον αγώνα μας. 
Να γίνεις εσύ κυρίαρχος της ζωής σου. 
Να συμμετέχεις στην πιο πλατιά δημοκρατία. 
Στα πρωτοβάθμια σωματεία. 
Να ανησυχείς, να προτείνεις, να ψηφίζεις και ν΄ αγωνίζεσαι.
Γιατί τότε μόνο δεν θα μπορεί κανένας να σε κοροϊδέψει. 
Όταν είσαι πρωταγωνιστής, ενεργός πολίτης. 
Γιατί τότε μόνο δένεται τ΄ ατσάλι του αγώνα μας.

Και τότε δεν έχουμε τίποτα να φοβηθούμε. 
Ούτε τις εξαγγελίες τους για χιλιάδες απολύσεις, ούτε την φτώχεια που μας ετοιμάζουν, τις δυστυχίες που μας φέρνουν.

Είναι μετρημένες οι μέρες τους.

Αν, δεν τους ακολουθήσεις. Αν, δεν μείνεις άπραγος.

Συνάδελφοι - σες, εργαζόμενοι, μικρομεσαίοι, αγρότες, φοιτητές, σπουδαστές, άνεργοι, συνταξιούχοι.

Σε καλούμε σε ένα αγώνα δύσκολο που είναι μονόδρομος για τις ζωές τις δικές μας και τις ζωές των παιδιών μας.

Όπως όλα αυτά τα χρόνια έτσι και τώρα μόνο την αλήθεια μπορούμε να σου πούμε.
Πρέπει να δεις τον πραγματικό μας εχθρό. 
Αυτός είναι οι άνθρωποι που κατέχουν τα μέσα παραγωγής, που ελέγχουνε το εμπόριο, που φτιάξανε μετά τις τράπεζες, που μαζεύουν από την δουλειά μας αμύθητο πλούτο, που τώρα βάζουνε στο χέρι ότι φαινομενικά δημόσιο υπάρχει και μπορεί να αυγατίσει τα πλούτη τους. Να δείς αυτούς πίσω από τα κόμματα τους, τους καλλοβολεμένους και καλοπληρωμένους εργατοπατέρες τους, που τους στηρίζουν και φροντίζουν να σε κάνουν να πιστέψεις, ο,τι , ότι είναι καλό για τους πλούσιους είναι καλό και για σένα.

Έτσι μόνο θα δείς από ποιόν πρέπει ν' απαλλαγείς, για ν΄απαλλαγείς μια και καλή και από τα κόμματα τους και από τα λαμόγια, αυτά τα μακριά ποδάρια της εξουσίας τους.

Έτσι μόνο θα δεις οτι ο τόπος μας είναι πλούσιος.

Ότι μπορεί και δουλειές να φτιάξει και να μας θρέψει όλους. Να ξεπαστρέψουμε βαμβάκια, ακακίες και σταμναγκάθια, πικραγκουργιές, τσουκνίδες και καλάμια που με τα λεφτά τους μας έβαλαν να σπείρουμε.

Να οργώσουμε την γη με αυτά που χρειαζόμαστε για να τραφούμε εμείς και τα παιδιά μας. Και έπειτα να αναπτύξουμε βιομηχανία, δική μας, χωρίς αφεντικά, που θα επεξεργάζεται τα προϊόντα, τα αγροτικά μας.

Θα παράγει νέα προϊόντα, θα συσκευάζει, θα διακινεί.

Και τα παιδιά μας, στα νέα σχολεία που θα φτιάξουμε, θα ερευνούν γι αυτή την εσοδεία. Θα μελετούν νέους τρόπους για την παραγωγή , για την υγεία, για το περιβάλλον. Και αυτή την έρευνα των φοιτητών και σπουδαστών μας θα την εφαρμόζουμε στην παραγωγή . Για να γίνει καλύτερη και περισσότερη.

Οι επιστήμονες μας, τα παιδιά μας, θα μας βοηθήσουν να εκμεταλλευτούμε τον φυσικό και ορυκτό πλούτο της χώρας μας προς όφελος μας.

Ο πλούτος της εργασίας μας, θα μας επιτρέψει να φτιάξουμε περισσότερα και καλύτερα νοσοκομεία. Να έχουμε γιατρούς αξιοπρεπείς εκεί που τους χρειαζόμαστε, δωρεάν.

Να φτιάξουμε σπίτια γιά όλο τον κόσμο.

Θα πετάξουμε έξω από την ΔΕΗ, ΟΤΕ, Πετρέλαια και κάθε επιχείρηση στρατηγικής σημασίας για τον τόπο, τους ιδιώτες. Οι επιχειρήσεις αυτές από μόνες τους μπορούν να στηρίξουν την προσπάθεια ανοικοδόμησης της χώρας προς όφελος του λαού.

Οι ασφαλιστικές κρατήσεις σου, θα είναι μόνο για την συνταξιοδότηση σου.

Κάθε φόρος που θα πληρώνουμε, θα γυρίζει πίσω με έργα κοινωνικά, υποδομές και δρόμους ελεύθερους για όλο τον λαό.

Η φορολογία θα είναι δίκαιη και με βάση την φοροδοτική ικανότητα μας. Θα παίρνει πολύ περισσότερα απ΄ αυτούς που έχουν και τίποτα απ΄ αυτούς που δεν έχουν.

Θα φροντίσουμε τα πρώτα χρόνια για την αναδιανομή του εισοδήματος προς όφελος του λαού.

Αυτά θέλαμε να σου πούμε.
Α! και κάτι ακόμα.

Αν δεν τους ακολουθάς, αν τώρα δεν σε πείθουν και αρχίζει να μην σου φαίνεται ξύλινη αυτή η γλώσσα , τότε Μάθε:

Κηρύξαμε Απεργία.

Χιλιάδες σωματεία, επιτροπές, Εργατικά κέντρα, κινήσεις πολιτών στις 19 & 20 Οκτ. αγωνίζονται για να παραλύσει η χώρα.

Να τρομοκρατηθούν αυτοί που κάθε μέρα προσπαθούν να σε φοβίσουν.

Αυτές τις μέρες η πλατεία θα είναι γεμάτη. Από οργανωμένο και συνειδητό αγώνα.

Από αγώνα που ξέρει τον εχθρό και πως να τον πολεμήσει.

Θα τους ανατρέψουμε. Και αυτούς και τα κόμματα τους μαζί με τους εργατοπατέρες και τα λαμόγια που ταΐζουν.

Μην τους επιτρέψεις με την αποχή σου να επιβιώσουν.

Γιατί τότε θα είναι αργά όταν θ΄ ξανακούσεις: Λυπούμαστε, πονάμε, αλλά τα μέτρα εις βάρος σου, είναι αναγκαία.

Όλοι στην Απεργία 19 & 20 Οκτωμβρη.

Εμπρός να δημιουργήσουμε θεσμούς λαϊκής εξουσίας.

Πειθαρχούμε στα συλλογικά μας όργανα.

Απειθαρχούμε στην Κυβέρνηση, την πλουτοκρατία, τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς ΟΝΕ, ΔΝΤ, που έχουν δημιουργήσει.

Όλοι Μαζί να διαφεντέψουμε την μοίρα μας.

Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2011

190 χρόνια από τη γέννηση του Φρίντριχ Ενγκελς


Η «Σύγχρονη Εποχή» εκδίδει αυτή τη συλλογή άρθρων τουΦρίντριχ Ενγκελς και την αφιερώνει στην 190ή επέτειο από τη γέννησή του.
Το κόκκινο νήμα που διαπερνά όλα τα άρθρα που περιλαμβάνονται στην έκδοση είναι αυτό της εκτίμησης των οικονομικών εξελίξεων της τελευταίας δεκαετίας του πρώτου μισού και σχεδόν ολόκληρου του δεύτερου μισού του 19ου αιώνα και της αντανάκλασής τους στο πολιτικό επίπεδο, στις πολιτικές επιδιώξεις των διάφορων τάξεων, στην ταξική πάλη, την ιδεολογικοπολιτική διαπάλη της εποχής. Σε αυτά τα άρθρα τίθενται πολλά επίκαιρα ζητήματα που σχετίζονται με την καπιταλιστική οικονομική κρίση (με ιδιαίτερη έμφαση στη σχέση υπερπαραγωγής - υπερκερδοσκοπίας), τον ανταγωνισμό και την αλληλεξάρτηση μεταξύ των καπιταλιστικών κρατών, την εμφάνιση της μετοχικής εταιρείας και τον αντίστοιχο παρασιτισμό της αστικής τάξης, τον προστατευτισμό και το ελεύθερο εμπόριο ως μορφές αστικής οικονομικής διαχείρισης, την αγροτική οικονομία, τη δημιουργία της εργατικής αριστοκρατίας, καθώς και ζητήματα στρατηγικής του διεθνούς εργατικού κινήματος, όπως αυτά που προκύπτουν από τη βασανιστική πορεία διαμόρφωσης εργατικών κομμάτων σε κάθε ξεχωριστό κράτος, τη διαπάλη, για το πρόγραμμα και την πολιτική αυτών των κομμάτων στις συνθήκες του 19ου αιώνα.

Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2011

tasos: «Αυτοί ή εμείς;»

tasos: «Αυτοί ή εμείς;»: Γράφει: ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ «(...) Μας κατηγορούν ότι είμαστε όλοι κομμουνιστές και ισχυρίζονται ότι το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ είναι σκεπασμένε...

Πέμπτη 6 Οκτωβρίου 2011

Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου 2011

Τα φασισταριά με αριστερή προβιά


Οταν τους λέγανε ΕΚΟΦίτες με αφορμή το ξύλωμα της πλακέτας για την Σωτηρία παρεξηγιώντουσαν. 
Ορίστε λοιπόν! 
Τα φασισταριά με αριστερή προβιά αποφάσισαν να απαγορεύσουν (και μάλιστα διά της βίας!) την πολιτική παρέμβαση της ΚΝΕ στα πανεπιστήμια! 
Και με ποιο σαθρό επιχείρημα;
 Απαγορεύονται λέει (στο όνομα κάποιας ενότητας φαντάζομαι) οι παρατάξεις!
Μα και η Διαμαντοπούλου ρε καραγκιόζηδες, ένα από αυτά που θέλει να κάνει ακριβώς αυτό είναι!
 Να διαλύσει τις φοιτητικές παρατάξεις! 
Αφελείς; 
Αν το περιστατικό ήταν μεμονωμένο θα το δεχόμαστε ευχαρίστως. 
Αλλά εδώ έχουμε συνεπείς επαναλήψεις.
 Όταν προσπαθούσαν να διαλύσουν τα κλαδικά σωματεία με τις επιχειρησιακές συμβάσεις, ακριβώς αυτοί οι χώροι καλούσαν τον κόσμο να οργανώνεται μόνο στα ...επιχειρησιακά πρωτοβάθμια! 

Είναι οι ίδιοι που είχαν την απαίτηση από τους εργάτες του ΠΑΜΕ να υποστείλουν τις σημαίες τους για να περάσουν από το «άβατο» (αλήθεια τι απέγινε με αυτήν την ιστορία;) της πλατείας συντάγματος!
Το γεγονός πως παρά την απαγόρευση των παρατάξεων (το «φοιτητικό» της ασφάλειας ξαναζεί) στην κορυφή (από την πόλη έρχομαι και στην κορυφή κανέλα) της πρόσοψης της κατάληψης φιγουράρει η σημαία του ...γερμανικού αντιφασιστικού μετώπου(!) κάτι λέει τόσο για την ειλικρίνεια (μία παράταξη απαγορεύεται προφανώς- όλοι ξέρουμε ποια), όσο και για την σοβαρότητα των φορέων αυτών των αντιλήψεων. Αυτοί μέχρι και με τον διάολο (η Διαμαντοπούλου και ο ΣΕΒ δεν είναι τίποτα) είναι ικανοί να συμμαχήσουν προκειμένου να κάνουν ζημιά στο ΚΚΕ. Εχουν περάσει ολοφάνερα πλέον στο στρατόπεδο του ταξικού εχθρού, και μάλιστα σε βαθμό που οι συνήθεις τραμπούκοι της άκρας δεξιάς κινδυνεύουν να χάσουν την δουλειά τους.

 Κοιτάξτε πως το παρουσιάζουν οι ίδιοι (οι «σύντροφοι» στον κοινό υποτίθεται αγώνα) και βγάλτε συμπεράσματα:

Ξύλο με Κνίτες στην Ασοεε
από Στέκι Ασοεε 12:39, Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 2011
(Τροποποιήθηκε 11:46, Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2011)
θεματικές: Καμμία θεματική
....
Ξύλο πριν από λίγη ώρα στην ασοεε με κνίτες.
Ενημερωτικά η σχολή τελεί υπό κατάληψη μέχρι σήμερα το βράδυ και σήμερα έχει Γενική Συνέλευση και θα αποφασιστεί αν θα συνεχιστεί ή όχι η κατάληψη. Στην κατάληψη έχει αποφασιστεί να μην υπάρχουν παραταξιακές και κομματικές αφίσες εντός του χώρου. Την προηγούμενη βδομάδα είχε γίνει λεκτικός τσακωμός με τους κνίτες που ήρθαν το πρωί της συνέλευσης να κολλήσουν αφίσες τους σε κατειλημμένη σχολή, και τις κατέβασαν αργότερα.Οι κνίτες σκάσαν σήμερα το πρωί και αφισοκόλλησαν πάλι έναν χώρο στο ισόγειο. Πήγε κόσμος απ'το στέκι και τους είπε να τις κατεβάσουν και δεν το δέχτηκαν.Πετά από λίγη ώρα πήγαν 5-6 άτομα πάλι απ'το στέκι και παίχτηκε το ίδιο σκηνικό, κατέβαζαν τις αφίσες και ξαφνικά κάποιοι θερμόαιμοι κνίτες άρχισαν να κοπανάνε. Το κλίμα είναι τεταμένο και μαζεύεται κόσμος. Σήμερα έχει γενική συνέλευση στις 13:00


συνέχεια αενημέρωσης
από Συντονιστικό Κατάληψης ΑΣΟΕΕ 4:04, Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2011
η απόφαση του συντονιστικού της ασοεε είναι ξεκάθαρη. Οι κομματικές-παραταξιακές αφίσες δε χωράνε σε αυτό το χώρο και το ίδιο αποφασίστηκε και σήμερα. Οι κνίτες τις πέσαν στους συντροφους και παρόλο που ήταν καμιά 30αριά, καταφέραν να φάνε ξύλο από 5 άτομα. Η φάση έληξε εκεί.
Το γεγονός ότι οι κνίτες δεν έκαναν λόγο περί αυτού στη γενική συνέλευση παρόλο που τους κατείγγειλε κόσμος,δείχνει ότι το να το πέσουν σε συντρόφους δεν αποτελούσε γραμμή του ΚΚΕ, αλλά πρωτοβουλία κνιτών που έσπασαν την κομματική γραμμή.
Συνπληρώνοντας πέρα από κάτι γρατζουνιές,δε χτύπησε κανεις σύντροφος, αλλά κάποιοι κνίτες μαζέψανε μπουκέτα στη μάπα.

Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2011

ΑΠΟΡΡΗΤΑ ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΠΡΕΣΒΕΙΑΣ :Εκτενείς αναφορές στην αντιιμπεριαλιστική δράση του ΚΚΕ.


Οι αγώνες και οι θέσεις του Κόμματος για τα Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή, η στρατηγική και η επιρροή του στο λαό, απασχολούν τις αναφορές των Αμερικάνων διπλωματών
Το έντονο ενδιαφέρον των ΗΠΑ για τις θέσεις και τη δράση του ΚΚΕ, αποκαλύπτουν τα απόρρητα τηλεγραφήματα που διέρρευσαν από το Wikileaks

Δεκάδες αναφορές στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας περιέχονται στα τηλεγραφήματα της αμερικάνικης πρεσβείας στην Αθήνα προς την Ουάσιγκτον. Τα απόρρητα έγγραφα είχε στην κατοχή του ο ιστότοπος Wikileaks και από χτες δημοσιεύονται ανεξέλεγκτα στο διαδίκτυο, μετά τη διαρροή των κωδικών από τη βρετανική εφημερίδα «Guardian». Στα χιλιάδες τηλεγραφήματα που έχουν δημοσιοποιηθεί μέχρι τώρα σε ελληνικούς ιστότοπους και αφορούν την Ελλάδα, περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων πληροφορίες και εκτιμήσεις των Αμερικάνων πρέσβεων στην Αθήνα για το ΚΚΕ.
Ανάμεσα στα ζητήματα που απασχολούν τους διπλωμάτες των ΗΠΑ, είναι η αντοχή του ΚΚΕ σαν μαρξιστικό - λενινιστικό κόμμα, παρά τις ανατροπές στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, η επιρροή του στο εργατικό κίνημα και η εκλογική του απήχηση, η συμμετοχή του στους εργατικούς, αντιιμπεριαλιστικούς και φοιτητικούς αγώνες, οι θέσεις του για τα εθνικά θέματα της Ελλάδας και οι διεθνείς σχέσεις του Κόμματος, ιδιαίτερα με την Κούβα.

Από το σύνολο των τηλεγραφημάτων, προκύπτει ότι εκπρόσωποι των αστικών κομμάτων, επιχειρηματίες και άλλοι παράγοντες του αστικού συστήματος μπαινόβγαιναν στην αμερικάνικη πρεσβεία(βλεπε Καρατζαφερης-Τζαβελα) και παρείχαν συστηματικά πληροφορίες και εκτιμήσεις για τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα, τα Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή, με αιχμή τα ενεργειακά και άλλα θέματα ενδιαφέροντος της αμερικάνικης διπλωματίας. Κάτω από αυτό το πρίσμα και σε σχέση με τις ιδιαίτερες επιδιώξεις των ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή, εξετάζεται και η δράση του ΚΚΕ, που δείχνει να απασχολεί τους Αμερικάνους, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά την αντιιμπεριαλιστική δράση του Κόμματος.

Στις 6/9/2007, λίγο πριν τις εκλογές, σε τηλεγράφημα για την κατάσταση στην Ελλάδα, η αμερικάνικη πρεσβεία στην Αθήνα εκτιμάει για το ΚΚΕ: «Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (ΚΚΕ) διαμορφώθηκε στα 1920 και παραμένει προσηλωμένο στον σοβιετικού τύπου μαρξισμό - λενινισμό. Παραδοσιακά ελέγχει τουλάχιστον 5% του ελληνικού εκλογικού σώματος και το τελευταίο διάστημα έχει διευρύνει τη δύναμή του, κερδίζοντας δυνάμεις που φεύγουν από το ΠΑΣΟΚ. Υπό την ηγεσία της ΓΓ, Αλέκας Παπαρήγα, το ΚΚΕ ευδοκιμεί σε καταστάσεις αναστάτωσης και παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στην οργάνωση των εργαζομένων και στις απεργίες στο δημόσιο τομέα».

Σε επόμενο τηλεγράφημα, στις 17/12/2008, σχετικά με τα γεγονότα που ακολούθησαν τη δολοφονία του Α. Γρηγορόπουλου, η αμερικάνικη πρεσβεία αναφέρεται στους«δεινόσαυρους της σκληρής Αριστεράς», γράφοντας συγκεκριμένα: «Σε αντίθεση με τους ομολόγους τους σε πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες, τα αριστερά κόμματα στην Ελλάδα δεν έχουν εξελιχθεί μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, την περαιτέρω ολοκλήρωση της ΕΕ και την οικονομική παγκοσμιοποίηση. Η ιδεολογία, οι τακτικές και οι στόχοι της ελληνικής "σκληρής αριστεράς", παραμένουν ίδιες με αυτές στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, και αποτελούν χώρο υποδοχής αποστρατευμένων αναρχικών.
Αντανακλώντας τις ιδεολογικές διαιρέσεις μιας προηγούμενης εποχής, η αριστερά παραμένει διασπασμένη ανάμεσα στο ΚΚΕ ορθόδοξο μαρξιστικό - λενινιστικό κόμμα, σοβιετικού τύπου και το νέο - αριστερό ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος έχει υιοθετήσει τα συνθήματα και την νοοτροπία ενάντια στην παγκοσμιοποίηση, διατηρεί όμως ακόμα μια σχετική πίστη στο μαρξισμό. Ενώ το ΚΚΕ υποστήριξε δημόσια μόνο ειρηνικές και πειθαρχημένες διαδηλώσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ πιο ανοιχτά παρότρυνε αναρχικούς και φοιτητές σε βίαιη δράση».
Τεντωμένες κεραίες για τα Βαλκάνια
Στις 23/7/2008, μετά τη σύλληψη Καράτζιτς, η αμερικάνικη πρεσβεία στην Αθήνα ενημερώνει ότι το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που εκφράζει «ασυμφωνία». Σύμφωνα με το τηλεγράφημα:
«Το Ελληνικό Κομμουνιστικό Κόμμα (ΚΚΕ), ένα από τα λίγα κόμματα σε όλο τον κόσμο που διατηρεί σταλινικό προσανατολισμό, εξέδωσε μια ασύμφωνη ανακοίνωση, ισχυριζόμενο ότι η σύλληψη αποτελεί ένδειξη ότι η Σερβία "έχει ενδώσει" σε αμερικανικές και ευρωπαϊκές πιέσεις. Στη δήλωσή του, το ΚΚΕ ονομάζει το Δικαστήριο της Χάγης "παράνομο και επαίσχυντο", δεδομένου ότι είναι το ίδιο δικαστήριο που "έχει την ευθύνη για τη φυλάκιση και το θάνατο του Μιλόσεβιτς", επειδή τόλμησε να αντισταθεί στον πόλεμο του ΝΑΤΟ κατά της χώρας του. Το ΚΚΕ κάλεσε ακόμα να συλληφθούν ο γγ του ΝΑΤΟ και οι σύμμαχοι πολιτικοί ηγέτες, κατηγορώντας τους για "μαζικά εγκλήματα εναντίον των λαών της Γιουγκοσλαβίας, για την κατάσταση του Κοσσυφοπεδίου, και την αναζωπύρωση του εθνικισμού και των απειλών για την ειρήνη στην περιοχή"».
Αργότερα και με αφορμή την ανεξαρτητοποίηση του Κοσσόβου, το αμερικάνικο προξενείο στη Θεσσαλονίκη στέλνει στην Ουάσιγκτον αναφορά για τη διαδήλωση που διοργάνωσε στις 22/2/2008 η Κομματική Οργάνωση Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ. Η καταγραφή είναι λεπτομερέστατη και μεταξύ άλλων αναφέρει: «Στις 19:30, περίπου 700 διαδηλωτές, περιλαμβανομένων των μελών του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ελλάδας (ΚΚΕ) και της Κομμουνιστικής Νεολαίας της Ελλάδας (ΚΝΕ) συγκεντρώθηκαν στην Πλατεία Αριστοτέλους (σχέδια για την διαδήλωση είχαν αναγγελθεί εκ των προτέρων) και πορεύτηκαν σε κεντρικούς δρόμους της πόλης, με κόκκινες σημαίες και αναμμένα κεριά (...)
Τους καθοδηγούσε ο γραμματέας της ΚΟ Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ Κ. Αβραμόπουλος, ο οποίος σημείωσε ότι τόσο η ΝΔ, όσο και το ΠΑΣΟΚ, έχουν κοινή ευθύνη για την κατάσταση στα Βαλκάνια και ζήτησε από την κυβέρνηση της Ελλάδας να μην αναγνωρίσει το Κοσσυφοπέδιο. Οι διαδηλωτές σταμάτησαν πρώτα μπροστά από το γαλλικό προξενείο, ύστερα μπροστά από το γερμανικό προξενείο και τελικά σταμάτησαν για πέντε λεπτά μπροστά από το κτίριο που στεγάζει το αμερικανικό Γενικό Προξενείο. Φώναζαν αντιαμερικανικά συνθήματα (π.χ. "Αμερικανοί, φονιάδες των λαών, πηγαίνετε σπίτι", "Δεν είναι τρομοκράτες οι λαοί, τρομοκράτες είναι οι Αμερικανοί", "Εξήντα χρόνια ΝΑΤΟ, η ίδια ιστορία, βία, πολέμοι και τρομοκρατία").
Εκαψαν μια αμερικανική σημαία και με σπρέι έγραψαν στο πεζοδρόμιο, μπροστά από την κύρια είσοδο του κτιρίου, "Αμερικανοί, φονιάδες των λαών», με υπογραφή του ΚΚΕ. Στη συνέχεια, αναχώρησαν και η πορεία προχώρησε προς το Προξενείο της Σερβίας και το Βρετανικό Συμβούλιο, απ' όπου διαλύθηκε ειρηνικά».
Στο ίδιο τηλεγράφημα γίνεται μνεία στην «καλά προετοιμασμένη και αποτελεσματική» δράση της αστυνομίας. Συγκεκριμένα, γράφεται: «Το Γενικό Προξενείο των ΗΠΑ βρίσκεται στον 7ο όροφο ενός εμπορικού κτιρίου, το οποίο στεγάζει επίσης το αλβανικό Προξενείο και το Προξενικό Γραφείο της Δημοκρατίας της Μακεδονίας. Κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης, η αστυνομία ήταν καλά προετοιμασμένη και προστάτευσε το κτίριο του Προξενείου με αποτελεσματικότητα. Τέσσερα τμήματα της αστυνομίας είχαν αναπτυχθεί γύρω από το κτίριο και δύο κλούβες της αστυνομίας, με ένα πυροσβεστικό όχημα, κρατούσαν κλειστό τον δρόμο στο πίσω μέρος του Προξενείου. Τοπικά τηλεοπτικά συνεργεία κάλυψαν τα γεγονότα».
Με προφανή στόχο να δημιουργήσει συνειρμούς για «ακραίες αντιδράσεις», ο Αμερικάνος πρόξενος επισυνάπτει στο ίδιο τηλεγράφημα την περιγραφή κινητοποίησης που έκανε την ίδια μέρα στη Θεσσαλονίκη η «Χρυσή Αυγή», αντιδρώντας στην πρόταση Νίμιτς «για την επίλυση του ονόματος της Μακεδονίας».
Ενοχλητική η αλληλεγγύη στην Κούβα
Αλλο τηλεγράφημα της αμερικάνικης πρεσβείας ασχολείται με τη στάση της Ελλάδας απέναντι στην Κούβα και παρατηρεί: «Η Ελλάδα ακολουθεί σε γενικές γραμμές την κοινή θέση της ΕΕ, σε ό,τι αφορά τις σχέσεις με την Κούβα (...) Δεν γνωρίζουμε καμία πρόσφατη επίσκεψη υψηλού επιπέδου μεταξύ αξιωματούχων των δύο χωρών. Η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει κάνει επίσημες δηλώσεις σχετικά με τη μετάβαση από τον Φιντέλ στον Ραούλ Κάστρο και δεν έχει κάνει γενικά κανένα σχόλιο σχετικά με την Κούβα. Το Ελληνικό Κομμουνιστικό Κόμμα (ΚΚΕ) διατηρεί στενούς δεσμούς με το καθεστώς της Κούβας. Τον Μάιο του 2008, η Γενική Γραμματέας του ΚΚΕ κ. Παπαρήγα επισκέφθηκε την Αβάνα για να συναντηθεί με τον Ραούλ Κάστρο και άλλα κορυφαία μέλη του καθεστώτος του Κάστρο».
Αναφορές, τέλος, γίνονται στα τηλεγραφήματα που έχουν δημοσιοποιηθεί έως τώρα για κινητοποιήσεις του ΚΚΕ ενάντια στην ισραηλινή επέμβαση στην Λωρίδα της Γάζας. Αλλά και στη διοργάνωση κινητοποιήσεων με αιχμή τα ζητήματα της εκπαίδευσης, ιδιαίτερα εκείνες που έγιναν έξω από αμερικάνικων συμφερόντων σχολές, την περίοδο που συζητιόταν η εξομοίωση των πτυχίων που δίνουν σχολές ξένων χωρών, με εκείνα που παρέχουν τα ελληνικά τριτοβάθμια ιδρύματα. 

Τρίτη 30 Αυγούστου 2011

Στα δίχτυα των ιστοσελίδων «κοινωνικής δικτύωσης»


Τι είναι το Facebook, το MySpace και οι ομοειδείς ιστοτόποι του Διαδικτύου και τι συνέπειες έχει η συμμετοχή σ' αυτούς
Chat Rooms (εικονικά δωμάτια συνομιλίας). Το κοριτσάκι αριστερά νομίζει ότι συνομιλεί με κάποιον στην ηλικία της και τον ρωτάει τι του αρέσει να κάνει μετά το σχολείο. Εχοντας καταχωρήσει ψεύτικα στοιχεία και ψεύτικη φωτογραφία, της απαντάει ότι είναι 14 χρονών και ότι είναι φανατικός της καλής φυσικής κατάστασης...
Τα τελευταία χρόνια, εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο έχουν αποκτήσει λογαριασμό σε κάποια ιστοσελίδα «κοινωνικής δικτύωσης», δηλαδή σε μια ειδική κατηγορία «μαγαζιών» στο Διαδίκτυο, που προσφέρουν δωρεάν τη δυνατότητα να αναρτήσει κανείς κάποια στοιχεία που θα αποτελέσουν το διαδικτυακό προφίλ του, να δημιουργήσει ομάδες «φίλων» και να συμμετέχει ως «φίλος» σε ομάδες που έχουν δημιουργήσει άλλοι. Το δωρεάν της υπηρεσίας οφείλεται στο επιχειρηματικό μοντέλο αυτής της οικονομικής δραστηριότητας των μονοπωλίων που την προσφέρουν (Google, Murdoch, Microsoft κ.ά.), και το οποίο προς το παρόν στηρίζεται περισσότερο στις διαφημίσεις, αλλά και στο εμπόριο των στοιχείων όσων ανοίγουν «λογαριασμό» στις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης. «Ψηφιακό χρυσάφι» χαρακτηρίζουν τα προφίλ οι διαφημιστές, γι' αυτό εδώ και χρόνια υπάρχουν εταιρείες ειδικευμένες στην επεξεργασία αυτών των στοιχείων, τα οποία αγοράζουν από τους παρόχους των ιστοσελίδων και πουλάνε στους κάθε λογής ενδιαφερόμενους.
Εικονικοί νεωτερισμοί
Οι ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης τύπου Facebook και MySpace είναι οι πιο διαδεδομένες και φαίνεται να έχουν κυριαρχήσει στον κλάδο αυτό της βιομηχανίας πληροφορικής. Υπάρχουν όμως και χιλιάδες άλλες με πιο εξειδικευμένο χαρακτήρα, σχετιζόμενο με τα ενδιαφέροντα των συμμετεχόντων, ή με την προώθηση των προϊόντων και των υπηρεσιών κάποιας εταιρείας. Ολες ανήκουν σε μια ευρύτερη κατηγορία που περιλαμβάνει τα ιστολόγια (blogs), τις ιστοσελίδες μικροϊστολογίων (π.χ. Twitter), τις ιστοσελίδες διαμοιρασμού φωτογραφιών (π.χ. Flickr) και βίντεο (π.χ. YouTube), τους τρισδιάστατους εικονικούς κόσμους (π.χ. SecondLife), τις ιστοσελίδες «ταιριάσματος» ανθρώπων με κοινά ενδιαφέροντα και επιθυμητά χαρακτηριστικά εμφάνισης, «πορτοφολιού» κτλ.
Εργαζόμενη απολύθηκε στις ΗΠΑ επειδή ανύποπτη δημοσίευσε στην ιστοσελίδα της στο Facebook την «άσεμνη» φωτογραφία θηλασμού του νεογέννητου παιδιού της.
Ολοι αυτοί οι διαδικτυακοί τόποι υποτίθεται ότι προσφέρουν επικοινωνία, νέες φιλίες και επαγγελματικές επαφές, ανταλλαγή γνώσης, ζωντανή (online) υποστήριξη, διασκέδαση. Πλασάρονται ως νεωτερισμός, αξιοποιώντας το γνωστό ιδεολόγημα ότι καθετί που εμφανίζεται ως νέο είναι εξ ορισμού προοδευτικό, θετικό, χρήσιμο, έως και απαραίτητο. Ομως, αν στην πραγματικότητα οδηγούν σε μεγαλύτερη απομόνωση ή αποξένωση στον πραγματικό κόσμο, αν καναλιζάρουν τις κοινωνικές αντιδράσεις σε αποδεκτά ή διαχειρίσιμα από το σύστημα πλαίσια, αν βάζουν εμπόδια στην κοινωνική πάλη, τον αγώνα για την αλλαγή του κόσμου, τότε πρέπει να χαρακτηριστούν, όχι ως το νέο και το προοδευτικό, αλλά ως οπισθοδρόμηση με περιβολή καινοτομίας. Κι εκείνοι που λένε ότι επιδιώκουν την κοινωνική αλλαγή μέσα από δραστηριότητες στους εικονικούς κόσμους, πρέπει να παραδεχτούν ότι πρόκειται για τουλάχιστον αναποτελεσματική αν όχι αποπροσανατολιστική μέθοδο. Αραγε τα μονοπώλια που «προσφέρουν» αυτούς τους εικονικούς κόσμους τους προσφέρουν ως θερμοκήπια κοινωνικής αλλαγής και προόδου;
Σε αναζήτηση ελπίδας και αναπλήρωσης
Αν θεωρήσουμε ακριβή τα στοιχεία που δίνουν οι ίδιες οι εταιρείες ιστοσελίδων κοινωνικής δικτύωσης τότε στο σύνολό τους έχουν εκατοντάδες εκατομμύρια εγγεγραμμένους και ο αριθμός αυτός συνεχίζει να μεγαλώνει γοργά. Οι αιτίες αυτής της μεγάλης διάδοσης, τουλάχιστον στις μεγαλύτερες ηλικίες πρέπει να αναζητηθούν στον τρόπο ζωής που επιβάλλει η καπιταλιστική παραγωγή, στη γενικότερη αίσθηση αποξένωσης και μοναξιάς που δημιουργεί. Οι δύο δουλειές για όσους τις έχουν, η ανασφάλεια της εργασίας και το βαρύ χτύπημα της προσωπικότητας από τη συχνή ή μακρόχρονη ανεργία, η έλλειψη κοινωνικής φροντίδας για το μεγάλωμα των παιδιών και για τους ηλικιωμένους, ο ατομισμός και η καλλιέργεια της απόλυτα προσωπικής ευθύνης για τη χαμηλή ποιότητα ζωής που επιβάλλει το καπιταλιστικό σύστημα στη μεγάλη μάζα των ανθρώπων, δημιουργούν τις προϋποθέσεις για να αναζητηθεί ελπίδα και αναπλήρωση της χαμένης ανθρωπιάς στους εικονικούς κόσμους.
Για τους νέους και τα παιδιά λειτουργεί ένα επιπλέον ισχυρό στοιχείο εξώθησης στη χρήση ιστοσελίδων κοινωνικής δικτύωσης: ο παράγοντας της κοινωνικής πίεσης. Οταν οι περισσότεροι από τους συμμαθητές σου, τους συμφοιτητές σου και γενικότερα την παρέα σου έχουν λογαριασμό στο Facebook, εσύ που δεν έχεις νιώθεις στους απέξω. Ακούς να μιλάνε για πράγματα που έγιναν ή ειπώθηκαν σε έναν κόσμο άγνωστο σε σένα και νιώθεις να απομονώνεσαι. Κι είναι τόσο εύκολο να συμμετέχεις κι εσύ σ' αυτό που είναι του συρμού... Χρειάζεται να έχεις αναπτύξει μεγάλες αντιστάσεις, ισχυρά φίλτρα, ώστε να απορρίψεις κάτι που κάνουν «όλοι» οι άλλοι και τουλάχιστον από πρώτη ματιά φαίνεται ενδιαφέρον, αν όχι και ωφέλιμο.
Σύμφωνα με μελέτες δημογραφικών στοιχείων του Facebook, 50% - 84% των εγγεγραμμένων είναι μεταξύ 14 και 26 ετών. Οι μισοί απ' όσους έχουν ανοίξει λογαριασμό είναι μαθητές του γυμνασίου ή του λυκείου, ενώ σχεδόν οι άλλοι μισοί φοιτούν σε ανώτερα ή ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, ή είναι απόφοιτοι. Από τα στοιχεία δεν μπορεί να βγει συμπέρασμα, αν η απουσία πληθυσμιακών στρωμάτων με χαμηλότερου επιπέδου μόρφωση σχετίζεται με το γενικά μικρότερο ποσοστό πρόσβασης που έχουν αυτά τα στρώματα στο Διαδίκτυο, ή με απόρριψη από μέρους τους της εικονικής κοινωνικής δικτύωσης, πιθανώς σε όφελος της πραγματικής κοινωνικής δικτύωσης. Αδιευκρίνιστοι είναι και οι λόγοι που οι γυναίκες αποτελούν το 55% - 60% των ενταγμένων σε εικονικά κοινωνικά δίκτυα. Εκείνο που φαίνεται καθαρά από τα στοιχεία, είναι ότι και για τα δύο φύλα τα ποσοστά συμμετοχής μειώνονται με την αύξηση της ηλικίας.
Η χαρά των απατεώνων
Οι ιστοσελίδες εικονικής κοινωνικής δικτύωσης περιέχουν παγίδες και κινδύνους. Οπως έχει διαπιστωθεί, παρά τις παραινέσεις για το αντίθετο, η μεγάλη πλειοψηφία όσων συμμετέχουν περιλαμβάνουν στα προφίλ τους προσωπικές πληροφορίες, φωτογραφίες, ενδιαφέροντα, προτιμήσεις, αδυναμίες, ψυχολογική κατάσταση τη δεδομένη στιγμή, χόμπι, ορισμένοι ακόμα και τον αριθμό τηλεφώνου ή τη διεύθυνσή τους. Ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος για τα παιδιά, με δεδομένο ότι δεν υπάρχει καμία διασφάλιση ταυτοποίησης του πραγματικού προσώπου πίσω από ένα διαδικτυακό προφίλ, άρα μπορεί κάλλιστα κάποιος που εμφανίζεται ως δεκαεξάχρονο κορίτσι, να είναι ένας 45χρονος άντρας. Είναι σαν να τυπώνεις ευαίσθητα προσωπικά σου στοιχεία σε τρικ και να τα σκορπάς στους δρόμους των πόλεων και των χωριών όλης της χώρας, αν όχι ολόκληρου του κόσμου. Η χαρά των απατεώνων, αλλά και των υπηρεσιών, που βγαίνουν από τον κόπο να σχηματίσουν το κοινωνικό και πολιτικό προφίλ όποιων βάζουν στο μάτι για πολιτικούς ή άλλους λόγους. Τους το παρέχουν τα ίδια τα θύματα «στο πιάτο» μαζί με τον κύκλο των φίλων και επαφών. Και είναι πολύ εύκολο τα στοιχεία του προφίλ να συνδυαστούν και με άλλα διαθέσιμα στοιχεία για να οδηγήσουν σε ένα υπερπλήρες προφίλ, που θα επιτρέψει «ψάρεμα» για πληροφορίες, εκβιασμό, οικονομική, κοινωνική ή ψυχολογική πίεση. Στην ηπιότερη εκδοχή, τα στοιχεία του προφίλ μπορούν να χρησιμοποιηθούν για παρενόχληση. Η περίπτωση της έφηβης Αμερικανίδας Megan Meier που έπεσε θύμα τέτοιας παρενόχλησης και μάλιστα όχι από επαγγελματία, αλλά από ένα συνομήλικό της, με τελικό αποτέλεσμα να αυτοκτονήσει, δείχνει τη δύναμη που δίνει στον κακοπροαίρετο η γνώση ευαίσθητων προσωπικών στοιχείων.
Καθένας που έχει ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης χάνει τον έλεγχο όλων των προσωπικών του στοιχείων που περιλαμβάνονται σ' αυτή. Η εταιρεία πάροχος έχει δικαίωμα χρήσης όλων αυτών των πληροφοριών και διατήρησής τους στο διηνεκές. Αν δημοσιεύσετε μια φωτογραφία στην προσωπική σας ιστοσελίδα και τη δείτε δημοσιευμένη με τρόπο προσβλητικό ή περιπαικτικό σε μια άλλη ιστοσελίδα ή περιοδικό, μη σας κάνει εντύπωση. Σ' αυτά τα δικαιώματα χρήσης από τον πάροχο που περιλαμβάνονται στα «ψιλά γράμματα» της σύμβασης που αποδεχτήκατε, για να «ανοίξετε σελίδα» στηρίζεται και το γενικότερο εμπόριο των προσωπικών πληροφοριών των εγγεγραμμένων.
Προβοκατόρικα προφίλ
Εύκολη και διαδεδομένη είναι η αυθαίρετη και προβοκατόρικη κατασκευή από τρίτους λογαριασμών για γνωστά δημόσια πρόσωπα, όπως συνέβη πρόσφατα στο Facebook με λογαριασμούς στο όνομα της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και άλλων στελεχών του Κόμματος. Γνωρίζοντας κάποια στοιχεία που θα κάνουν αληθοφανές το προφίλ και προσθέτοντας ως φίλους ένα δύο άλλα επίσης πλασματικά διαδικτυακά προφίλ γνωστών κομματικών στελεχών, δημιουργείται η εντύπωση ότι πρόκειται για λογαριασμούς που δημιούργησαν οι εμφανιζόμενοι ως κάτοχοί τους. Οι σκοποί προφανείς: προβοκάτσιες με τη μορφή παραπλάνησης, λασπολογίας, ακόμα και παρακίνησης σε ενέργειες στην πραγματική ζωή. Και βέβαια, η καταγραφή όσων αιτούνται εγγραφής ως «φίλων». Δεν είναι μόνο οι ευκολόπιστοι που μπορεί να πέσουν θύματα τέτοιας απάτης. Σε πείραμα που έγινε σε συνέδριο υπευθύνων ασφαλείας πληροφοριακών συστημάτων, πενήντα απ' αυτούς εγγράφηκαν μέσα σε μια μέρα ως φίλοι ενός ψεύτικου λογαριασμού. Πέρα από τη δημιουργία ψεύτικων λογαριασμών, είναι δυνατή η κλοπή γνήσιας διαδικτυακής ταυτότητας από κακοπροαίρετους χάκερς και η χρήση της για διάπραξη παρενοχλήσεων ακόμη και εγκλημάτων.
Μπούμερανγκ
Πολλές είναι τα τελευταία χρόνια οι περιπτώσεις αποκάλυψης ότι τα εικονικά κοινωνικά δίκτυα λειτούργησαν ως παγίδα για τα μέλη τους, στην επαγγελματική τους ζωή. Ανθρωποι απολύθηκαν, επειδή ο εργοδότης τους διαπίστωσε ότι στη σελίδα τους στοFacebook έγραφαν κάτι «μη πολιτικώς ορθό», ή εξέφραζαν απόψεις αντίθετες με τα συμφέροντα της εταιρείας. Ερευνα στις ΗΠΑ έδειξε ότι το ένα τρίτο των εργοδοτών παραδέχεται πως έχει απορρίψει αιτήσεις για πρόσληψη με βάση τα στοιχεία για τον υποψήφιο που αλίευσε από το Διαδίκτυο και ιδιαίτερα από τις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης. Σε ακραία περίπτωση γυναίκα δεν προσλήφθηκε επειδή θεωρήθηκε προκλητική η φωτογραφία θηλασμού του παιδιού της που είχε βάλει στην ιστοσελίδα της, θέλοντας να προάγει το θηλασμό. Πολλές μεγάλες εταιρείες έχουν υπαλλήλους στο τμήμα προσωπικού που σαρώνουν το Διαδίκτυο για πληροφορίες σχετικά με νυν και υποψήφιους υπαλλήλους. Υπάρχουν και ειδικές εταιρείες που ασχολούνται με αυτή τη δουλειά για λογαριασμό άλλων. Το πάτημα του κουμπιού αποστολής προσωπικών δεδομένων στο Διαδίκτυο μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες.
Η βέβαιη απώλεια
Οι νέοι που έχουν λογαριασμούς σε ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης, σύμφωνα με έρευνες ασχολούνται κατά μέσο όρο περισσότερες ώρες με την παρακολούθηση και ενημέρωσή τους, απ' ό,τι με την παρακολούθηση τηλεόρασης. Στον προϋπάρχοντα παράγοντα ανώφελης και συχνά άσκοπης σπατάλης χρόνου που αφαιρεί ώρες από τα παιδιά για παιχνίδι, κοινωνική αλληλεπίδραση, συζήτηση με συνομηλίκους και μεγαλύτερους, σχολική μελέτη και διάβασμα εξωσχολικών βιβλίων, προβληματισμό, αναζήτηση, περιπέτεια, ισόρροπη ανάπτυξη της προσωπικότητας, προστέθηκε κι ένας νέος. Αυξάνονται οι περιπτώσεις παιδιών και νέων που εμφανίζουν παθολογική εξάρτηση από τη χρήση υπολογιστών.
Το πρόβλημα δεν αφορά μόνο τη νεολαία, ούτε μόνο τις ακραίες περιπτώσεις. Η ενημέρωση του προσωπικού προφίλ στους τρεις ιστοτόπους κοινωνικής δικτύωσης που έχει κατά μέσον όρο ο κάθε χρήστης τέτοιων υπηρεσιών, η διαχείριση του κύκλου «φίλων», η παρακολούθηση των μηνυμάτων και σχετικών δραστηριοτήτων τους είναι ιδιαίτερα χρονοβόρα υπόθεση. Περιορίζει σημαντικά το διαθέσιμο χρόνο για πραγματική κοινωνική επαφή. Αποτελεί μέρος του γενικότερου ζητήματος καλής χρήσης και αξιοποίησης του Διαδικτύου και των ηλεκτρονικών υπολογιστών γενικότερα, έτσι, που να αποτελούν χρήσιμα εργαλεία που επεκτείνουν τις ανθρώπινες δυνατότητες και όχι «μαύρες τρύπες», όπου πετάμε κομμάτι κομμάτι τη ζωή μας. Ακόμα κι αν κάποιος καταφέρει να αποφύγει όλες τις άλλες παγίδες και τους κινδύνους των ιστοσελίδων κοινωνικής δικτύωσης, την αφιέρωση πολύτιμου χρόνου δεν μπορεί να την αποφύγει.
Παράλληλα με τον πραγματικό κόσμο, τον πιο ενδιαφέροντα και σημαντικό απ' όλους, υπάρχουν σήμερα πολλοί εικονικοί κόσμοι, μεγαλύτεροι τάχα, αλλά στην πραγματικότητα μικρόκοσμοι, με ύπαρξη δανεική και ελεγχόμενη, με περιεχόμενο που περιορίζει αντί να διευρύνει τους ορίζοντες, με χαρακτήρα που αυξάνει την αίσθηση «ξένος μέσα στο πλήθος». Κανείς δεν πρέπει να τους αγνοεί. Επηρεάζουν ήδη εκατομμύρια. Χρειάζεται ενημέρωση των παιδιών αλλά και των μεγαλύτερων, γονιών και μη. Γνώση των κινδύνων και των συνεπειών και σωστή αξιολόγηση των «ωφελημάτων». Γνώση που θα οδηγήσει στην ενημερωμένη επιλογή και πιθανότατα στην απόρριψη, κόντρα στο ρεύμα.