Ο αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης και του ΔΣΕ ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ (Τζαβέλας) ο οποίος πέθανε στις 15 Απρίλη 2001, διακρινόταν για τη σεμνότητά του. Γεννήθηκε το 1917 στο χωριό Φροσύνη Θεσπρωτίας. Μεγάλωσε στο χωριό Γλυκή του ίδιου νομού. Μεγάλη επίδραση στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς του άσκησε ο αδελφός του Γιώργος, στέλεχος του ΚΚΕ, τον οποίο εκτέλεσαν οι Γερμανοί.
Το 1942, τον Αύγουστο, για την αντιστασιακή δράση του, πιάστηκε από τους φασίστες Ιταλούς, κλείστηκε στις φυλακές Μεσολογγίου και καταδικάστηκε σε θάνατο. Οταν το 1943 δραπέτευσε επέστρεψε στη Γλυκή, και συγκρότησε, μαζί με το μεγαλύτερο αδελφό του Κώστα, την πρώτη ομάδα του ΕΛΑΣ, στην περιοχή.
Το 1943 έγινε μέλος του ΚΚΕ. Στις 29 Ιούλη του ίδιου χρόνου έδωσε την πρώτη μάχη με Γερμανούς στον Ασπρόμυλο. Επακολούθησαν και άλλες. Κατόπιν, με το 24ο Σύνταγμα έφυγε για το Ξηρόμερο, όπου πήρε μέρος στη μεγάλη μάχη της Αμφιλοχίας και σε πολλές άλλες μάχες.
Στη συνέχεια με το 15ο Σύνταγμα πολέμησε τους Γερμανούς στη Ζίτσα, στην Καρίτσα, στα Δολιανά.
Μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας διώχτηκε άγρια, όπως και ο πατέρας και ο αδελφός του Κώστας, από το κράτος του τρόμου και το παρακράτος.
Τον Οκτώβρη του 1946 κατατάχτηκε στο ΔΣΕ. Πήρε μέρος σε άπειρες μάχες και παντού διακρίθηκε. Εκεί όμως που έδειξε περίτρανα πως είναι άξιος, γενναίος πολεμιστής ήταν η μάχη στη Λάκκα Σούλι.
Η Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση, εκτιμώντας τη λαμπρή πολεμική δράση του, του απένειμε το «Μετάλλιο Ανδρείας» και τον ονόμασε Ταγματάρχη του ΔΣΕ.
Μετά τη λήξη του εμφύλιου κατέφυγε στην Τασκένδη, όπου φοίτησε, μαζί με τον αδελφό του Κώστα, στη Σχολή Αξιωματικών της Φεργκάνα.
Το 1979 επαναπατρίστηκε μαζί με τη γυναίκα του και τα 5 παιδιά του. Ζούσαν στην Αθήνα. Με το «Μετάλλιο Ηλέκτρας» τιμήθηκε και η γυναίκα του Πανωραία Μήτση - Μάστορα.
Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ ( ΤΖΑΒΕΛΑΣ )
Το 1942, τον Αύγουστο, για την αντιστασιακή δράση του, πιάστηκε από τους φασίστες Ιταλούς, κλείστηκε στις φυλακές Μεσολογγίου και καταδικάστηκε σε θάνατο. Οταν το 1943 δραπέτευσε επέστρεψε στη Γλυκή, και συγκρότησε, μαζί με το μεγαλύτερο αδελφό του Κώστα, την πρώτη ομάδα του ΕΛΑΣ, στην περιοχή.
Το 1943 έγινε μέλος του ΚΚΕ. Στις 29 Ιούλη του ίδιου χρόνου έδωσε την πρώτη μάχη με Γερμανούς στον Ασπρόμυλο. Επακολούθησαν και άλλες. Κατόπιν, με το 24ο Σύνταγμα έφυγε για το Ξηρόμερο, όπου πήρε μέρος στη μεγάλη μάχη της Αμφιλοχίας και σε πολλές άλλες μάχες.
Στη συνέχεια με το 15ο Σύνταγμα πολέμησε τους Γερμανούς στη Ζίτσα, στην Καρίτσα, στα Δολιανά.
Μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας διώχτηκε άγρια, όπως και ο πατέρας και ο αδελφός του Κώστας, από το κράτος του τρόμου και το παρακράτος.
Τον Οκτώβρη του 1946 κατατάχτηκε στο ΔΣΕ. Πήρε μέρος σε άπειρες μάχες και παντού διακρίθηκε. Εκεί όμως που έδειξε περίτρανα πως είναι άξιος, γενναίος πολεμιστής ήταν η μάχη στη Λάκκα Σούλι.
Η Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση, εκτιμώντας τη λαμπρή πολεμική δράση του, του απένειμε το «Μετάλλιο Ανδρείας» και τον ονόμασε Ταγματάρχη του ΔΣΕ.
Μετά τη λήξη του εμφύλιου κατέφυγε στην Τασκένδη, όπου φοίτησε, μαζί με τον αδελφό του Κώστα, στη Σχολή Αξιωματικών της Φεργκάνα.
Το 1979 επαναπατρίστηκε μαζί με τη γυναίκα του και τα 5 παιδιά του. Ζούσαν στην Αθήνα. Με το «Μετάλλιο Ηλέκτρας» τιμήθηκε και η γυναίκα του Πανωραία Μήτση - Μάστορα.
Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ ( ΤΖΑΒΕΛΑΣ )
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου